Hoi ik ben Luca Zijlstra. Dit is mijn website waar ik mijn verhaal heb bijgehouden over mijn adoptie uit Burkina-Faso.
Mijn papa en mama zijn 13 maart 2021 aangekomen in Burkina Faso om mij op te halen.
Hieronder zien jullie de tijd hoelang ik nu in Nederland bent.
Woensdag 24 maart 2021 ben ik om 11:25 aangekomen in Nederland samen met mijn ouders.
Op deze site lezen jullie mijn belevenissen in Burkina-Faso, de terugkomst in Nederland en ga ik beschrijven hoe mijn adoptie tot stand is gekomen en wat daar allemaal voor gedaan moet worden
Blijf op de hoogte
maart 2024
24 Maart 2021: Vandaag is Luca 3 jaar in Nederland.
Vandaag precies 3 jaar geleden is Luca met ons aangekomen in Nederland.
Een dag waar wij elk jaar bij stil staan met z’n drietjes.
Een tijd die de volgens van dit Blog denk nog wel kunnen herinneren.
Wat een tijd met en rondom Corona.
Zo lang naar uitgekeken 3 jaar geleden om samen met Luca naar Nederland te gaan en hem aan ons gezin voor te stellen.
Tuurlijk hadden we de ontmoeting op Schiphol anders voorgesteld.
Corona gooide dit aardig in de war.
We hebben de afgelopen tijd veel met Luca over deze dag gepraat.
Ik heb dit eerder in dit Blog al meer verteld dat we dit willen en blijven vertellen aan Luca.
We merken ook dat deze mooie dag snel vergeten wordt.
Vandaag was Luca in de kerk bij de doopdienst van zijn nichtje.
Trots was hij hoe hij samen met zijn nichtjes in de kerk liep.
Luca had een Palmpasenstok gemaakt en mocht door de kerk lopen met alle andere kinderen.
Geweldig om te zien hoe hij rond liep met een glimlach op z’n gezicht.
Voor de gene die Luca ken. Hij is altijd blij en in zijn tehuis werd ons gevraagd om hem altijd te vertellen dat hij een knappe jongen is.
Nou knap is hij zeker.
Ruim drie jaar geleden was dit heel wat anders voor hem en in welke omstandigheden hij woonde.
Een paar weken geleden hebben we samen met Luca gebeld naar zijn zorgmoeder die voor Luca gezorgd heeft in het te huis van Burkina-Faso
Helaas konden we niet praten omdat de Franse taal niet aan ons besteed is en Luca dit ook niet meer spreekt.
Wel zagen we blijde gezichten van beide kanten en was het weer leuk om naar 3 jaar weer contact te hebben.
Luca wilde graag bellen omdat hij zich af vroeg hoe zijn zorg moeder heten.
Haar naam “Rosalie”
Het gaat goed met Luca. Hij zit in groep 2 en is nog nooit met tegenzin naar school gegaan.
2 keer per week zwemmen en komende week met kleding aan zwemmen om zich voor te bereiden voor het afzwemmen van diploma A.
Gisteren begon Luca het lied “de Here Zegent jou” te zingen.
Mooi om vandaag samen met hem dit nummer te zingen.
We zijn blij en gelukkig om de papa en mama van Luca te mogen zijn!
We houden van JOU!
december 2023
kerst avond 2023 komt weer inzicht…
Kerstavond 2023 komt weer inzicht wat voor in ons ziel getekend staat!
Kerstavond 2020 wisten we het eindelijk zeker. Onze Luca gaat naar Nederland komen.
Het is al weer even geleden dat ik op zijn site iets geschreven heb.
De tijd gaat zo hard en vooral als we als gezin gelukkig zijn.
Luca is al weer 5,5 jaar oud.
Het gaat goed met hem. Zit al weer in groep 2 en gaat dagelijks met veel plezier naar school.
Heeft veel vriendjes en vermaakt zich prima.
Zwemles is ook gestart en hij zit al in badje 2 waarbij hij grote stappen maakt.
Mocht je dit als Papa en Mama lezen.
Zorg beide dat je dit mee maakt en dat je ook als papa of als mama mee gaat naar de zwemlessen.
Breng je kind af en toe ook naar school en laat niet één ouder hier voor opdraaien.
Het geeft je een hoop geluk en voor later mooie gesprekken met je kind.
ik (papa) ben bewust dat dit niet voor elk gezin kan maar soms moet toch lukken!
Ik heb al eerder geschreven dat we altijd over de adoptie blijven praten en dat doet ons drietjes goed.
Dagelijks als je in de wereld kijkt zijn we zo gelukkig dat er adoptie bestaat en dat we kinderen een toekomst in ons land kunnen geven.
Wordt wel steeds moeilijker gemaakt maar we moeten als land blijven vechten om dit mogelijk te maken.
Volgend jaar mag er weer een kindje uit Burkina-Faso naar Nederland komen.
Wat het nog specialer maakt is dat dit kindje ook uit het zelfde tehuis als Luca mag komen.
We wensen iedereen fijne feestdagen en een mooi 2024 toe!
december 2022
Kerstavond 20(20)22
Kerst avond 2020 om nooit te vergeten.
Al weer 2 jaar geleden kregen wij te horen dat Luca naar ons toe zou komen.
Ik denk dat de meeste lezers van dit Blog dit nog kunnen herinneren.
Een filmpje waarbij we een foto van Luca lieten zien en een toast op de komst van onze Luca.
Voor ons een dag van ongelofelijke blijdschap.
De dagen zijn al weer zo snel gegaan.
We zijn eigenlijk een “standaard” gezin geworden al wordt Luca zo af en toe wel iets extra verwend 🙂 en zijn wij gelukkig met elkaar.
Luca gaat al weer naar school, heeft vriendjes, gaat bij vriendjes spelen en heeft dagelijks nog steeds een grote glimlach.
En elke dag zegt hij tegen ons, Jullie zijn mijn grootste vrienden.
Geweldig om als ouders te mogen horen.
We praten wekelijks over Burkina-Faso omdat we willen dat hij dit bij zich blijft dragen.
Helaas is wel het nieuws in Nederland bekend geworden dat er geen adoptie meer mag worden gedaan vanuit Burkina-Faso.
Voor ons en Luca verdrietig omdat dit voor ons zou betekenen dat er geen broertje of zusje meer zou mogen komen vanuit Burkina-Faso.
We gaan hier een brief voor sturen naar de overheid omdat wij het oneerlijk vinden.
Er zijn daar zoveel kinderen die geen enkele toekomst hebben die in de tehuizen wonen.
Volgend jaar zou ik hier meer over schrijven in dit blog.
Kerst 2022!
Wij hebben zoveel liefde van Luca, van onze familie en vrienden.
Wij; Stefan – Sanne en Luca wensen iedereen fijne feestdagen en een geweldig 2023 toe!
bonnes fêtes et bonne année 2023
september 2022
Al weer ander half jaar in Nederland.
Het is al weer even geleden dat we wat geschreven hebben.
Deze week werd ik aangesproken dat het al weer even geleden wat dat ik wat op het blog geschreven had
en dacht ja daar heb je eigenlijk wel gelijk in.
Elke dag is een feestje.
Luca is vandaag al weer ander half jaar in Nederland.
Mooi moment om weer eens wat te schrijven.
Ander half jaar, het voelt nog als de dag van gisteren dat we hem ontmoeten en dat onze familie op Schiphol ons stond op te wachten.
De reis naar Burkina-Faso zit nog diep in ons hart.
Alle indrukken die we daar meegemaakt hebben en hoe goed we het hier wel niet hebben.
De afgelopen tijd is eigenlijk heel leuk geweest.
Zo hebben we 50 jaar wereldkinderen mogen vieren in Slagharen met alle kinderen die uit Burkina-Faso naar Nederland gekomen zijn.
Er waren zoveel kinderen uit de hele wereld die gelukkig allemaal vanuit wereldkinderen (hopelijk) goed terecht gekomen zijn.
We zijn in de zomer weer eens naar Frankrijk op vakantie geweest met de auto.
Geen enkele k/m hebben we Luca gehoord achter in de auto. Hij vond het prima achterin. Klinkt bijna perfect 🙂
Wel grappig; we hadden verwacht dat Luca nog wel een beetje Frans zou spreken maar dat is er volledig uit.
Nederlands praten ja dat kan hij als de beste.
Zo knap om in enkele weken de taal te begrijpen.
Luca is in juli al weer 4 jaar oud geworden en dat hebben wij uiteraard goed met hem gevierd.
Het leven moet je vieren en dat doen wij zeker!
En dan komt het moment ook als je 4 jaar oud bent dat je naar school mag.
Voor papa wel een moeilijk momentje omdat hij nog maar ander half jaar jaar bij ons is.
Elke minuut is genieten!
Luca gaat volledige dagen naar school en heeft het ontzettend naar z’n zin.
Luca komt zingend thuis.
In adoptieland komt er ook weer een beetje beweging in en zijn er nog wat gezinnen in afwachting van hun reis.
We leven met deze gezinnen mee.
Van de week schreef iemand op de groepsapp we gaan al richting een 11 tal uit Burkina-Faso.
Prachtig om te lezen.
We zijn met z’n drietjes een happy family en wij wensen dat iedereen toe!
maart 2022
1 jaar geleden
Vandaag precies één jaar geleden begon onze grote reis naar Burkina-Faso.
De dagen er naar toe gaan we nooit meer vergeten.
Rechtbank documenten niet compleet – reis verplaatst – wel Covid – niet weg kunnen tot geen covid meer hebben.
13 maart 2021 was het dan echt zover.
De tijd dat ik nu dit blog aan het schrijven bent was de tijd dat wij vorig jaar aan kwamen in Burkina-Faso.
Nog enkele km verwijderd van onze Luca.
Een jaar geleden hebben we veel mensen via dit Blog op de hoogte gehouden van onze grote reis naar onze zoon toe.
Komende dinsdag een jaar geleden was de eerste ontmoeting met Luca.
De teller die oploopt op de website staat bijna op een jaar!
Nu een jaar later voelt het bij ons nog als heel kort geleden.
De reis was geweldig en de ontmoeting met Luca om nooit te vergeten.
De mensen die Luca al gezien hebben zijn verrast.
Het is een geweldige zoon voor ons.
Ik (Stefan) heb buikpijn als ik Luca een dag niet gezien heb.
We zijn blij dat hij bij ons is en dat hij het geweldig doet.
Een lied die ons nog elke dag doet herinneren aan de lange reis naar Luca toe en die op zondag 16 januari 2022 opnieuw live voor hem is gezongen.
Vandaag hebben we het de dag van Luca laten zijn. (dit wordt 24 maart ook z’n dag, 1 jaar in Nederland)
Hij wilde naar het Strand, Frikadellen eten en zwemmen in de Jacuzzi.
Om 19:30 ging het lichtje uit bij Luca en viel hij bij papa in slaap op de bank.
Elke dag zegt hij – hou van jou papa, hou van jou mama.
Iets waar wij als ouders van Luca emotioneel door kunnen raken.
Het is een geweldige zoon voor ons!
Luca: papa en mama houden van jou en zijn ontzettend trots op jou!
januari 2022
Wil je mij helpen!
Hoi,
Morgen is weer een spannende en leuke dag voor Luca.
Hij wordt morgen gedoopt.
19 maart 2021 waren we voor het laatst in het tehuis van Luca in Burkina Faso.
Dit was zijn afscheid in het tehuis.
Er waren deze dag twee vragen gesteld aan ons.
Vraag 1:
Willen jullie Luca in Nederland laten dopen.
Hierop konden wij natuurlijk alleen maar JA op zeggen.
Natuurlijk willen wij Luca laten dopen in onze kerk.
Vind je het morgen leuk om mee te kijken? Dit kan dit Live via het volgende Youtube kanaal:
https://www.youtube.com/channel/
UCly9hCU2E99tyZeJCWazwdQ
Vraag 2:
Er werd ons ook gevraagd om de zorg van het tehuis op ons te gaan nemen.
Dit was een lastige vraag en we konden hier dan ook nog geen antwoord op geven.
Natuurlijk hebben wij deze vraag mee naar huis genomen en hebben het in een eerder BLOG ook al een keer verteld.
Zorg en ondersteuning heeft het tehuis zeker nodig.
Kleding, levensmiddelen en alles wat je zelf zou kunnen bedenken wat een kind nodig heeft.
Wij willen hierdoor een inzameling gaan starten.
Bekijken het volgende filmpje en wij denken dat dit wel voldoende zegt.
Willen jullie ons HELPEN!
Scan de QR code bij de foto van Luca of klik op de link van Tikkie.
https://tikkie.me/pay/qfoqtgf575ti92jaj099
Alle kleine beetjes helpen ons voor de zorg van het tehuis in Burkina Faso.
Dank je wel namens Luca
Ps. De foto van Luca geeft denk ik wel aan hoe het momenteel gaat met hem 🙂
december 2021
Kerstavond
Kerst een jaar geleden en kerst nu.
z’n groot verschil.
Waar we vorig jaar (23 december) te horen kregen tot Luca officieel Luca Zijlstra ging heten zitten we nu met z’n drietjes bij de kerstboom.
Het jaar is ontzettend snel gegaan en wij zijn gelukkig met z’n drietjes.
Het gaat ontzettend goed met Luca.
Luca is nu 9 maanden bij ons in Nederland maar het voelt als nooit anders geweest.
Elke dag heeft Luca een Smile op zijn gezicht en wij als ouders ook.
Waar ik (Stefan) elke dag ontzettend hard werkte kom ik nu thuis en staat voor mijn Sanne en Luca op nummer 1.
Het jaar is ontzettend hard gegaan.
Waar we vorig jaar voorzichtig onze plannen aan het maken waren voor de grote reis naar Burkina-Faso is het nu al weer 9 maanden geleden.
We missen Burkina-Faso nog dagelijks en kijken veel foto’s met Luca.
Luca heeft het goed hier en daar zijn we blij mee.
Hij leert snel en praat volledig Nederlands.
Luca, maman et papa sont fiers de toi
Wij willen iedereen die ons lief is fijne feestdagen wensen en hopen dat al jullie wensen uit mogen komen
joyeuses fêtes
september 2021
Al weer een half jaar!
Vandaag precies een half jaar geleden was onze eerste ontmoeting met Luca in Burkina-Faso.
Een moment die wij als ouders nooit vergeten.
We denken nog veel terug aan die dag en de dagen die daarna gekomen zijn.
We hebben daar een kindje ontmoet die niet veel lachte en de eerste uren alleen maar naar zijn tehuis keek.
Vriendjes die achter een deur stonden te kijken.
We weten bijna zeker dat elk kindje die daar was precies wist wat er gaande was.
Luca zijn ouders zaten daar buiten en Luca gaat ons binnenkort verlaten.
Deze dag een half jaar terug in de tijd vergeten wij nooit meer en het land Burkina-Faso ook niet.
Nu een half jaar geleden zitten we niet in Nederland maar zijn we in Spanje met Luca op vakantie.
Iets wat we een half jaar geleden niet in konden denken.
We hadden gedacht dat vakanties wel even voorbij zou zijn omdat we voor de 100% voor de zorg van Luca zouden gaan.
Het gewenningsproces van onze klein man.
Het tegendeel is bewezen. Luca geniet elke dag en ik heb het al eerdere verteld, Hij heeft ons in zijn hart gesloten en wij zijn z’n ouders.
Dat we vandaag in Spanje zijn is ook een kleine verrassing.
We zijn vandaag met goede vrienden van ons in Spanje.
Vorig jaar waren we 12,5 jaar getrouwd wat jullie in mijn vorige blog gelezen hebben.
Dit was een cadeautje naar ons toe.
Het verblijf hier is fantastisch en de hele streek hebben we al gezien
Ik heb al z’n 50 favorieten restaurantjes voorbij zien komen van Opie Frans.
We zijn hier met Frans en Marianne van Homeselectspanje.nl
Ik kan echt oprecht zeggen en dat mag ik gelukkig ook al een aantal jaartjes zeggen. Het is fantastisch bedrijf.
Ik werk hard voor mijn bedrijf maar deze mensen weten echt werkelijk alles van Spanje / de huizen en leven echt met hart en ziel voor hun passie.
Terug naar Luca.
Opie Frans en Marianne hebben het vandaag nog gezegd dat het ongelofelijk is hoe hij zich in een half jaar heeft neergezet.
Spreekt Nederlands – heeft lol – zwem in een zwembad of hij dit al maanden gegaan heeft.
Ik (Stefan) en Sanne kunnen echt oprecht zeggen dat wij trots zijn op onze Luca.
We hopen later met deze verhalen hem een stukje te helpen want Ja er komen zeker vragen en ook vragen waar wij geen antwoord op hebben.
Vandaag werd er ons gezegd, zijn ouders moeten slim geweest omdat Luca zich ook zo slim vertoond.
Ik moet zeggen daar kan hij wel eens gelijk in hebben. Luca snapt zoveel.
Gisteren in de auto zij hij: Papa dit is niet grappig. ( ik leg dan helemaal dubbel van het lachen) 3 jaar en dan zeggen papa dit is niet grappig. Geweldig!
Hij vond het niet grappig omdat papa zei; je moet straks naar bed 😀
Vorige week hebben we begrepen dat er gelukkig weer iemand geadopteerd wordt uit Burkina-Faso.
In detail kan ik niet treden maar we vinden het geweldig dat er weer een kinderhartje gelukkig gemaakt wordt bij fantastische ouders in Nederland.
Er is gevraagd of ik de familie bij wil praten over Burkina-Faso. Ons antwoord was natuurlijk Ja.
Trek er maar een paar uurtjes voor uit 😀
Eerder in ons blog hebben wij al eens geschreven dat we verbonden willen blijven aan adoptie.
Nu een half jaar verder kan ik daar iets meer over vertellen.
Zoiezo willen wij actief blijven in adoptie land en onze verhalen delen.
Ruim 8 jaar verhalen hoe adoptie tot stand is gekomen tot dat het moment daar is.
Ik heb het al meerdere malen gezegd. Je moet geduld hebben maar ik ben er van overtuigd als je wil adopteren dan heb je dat er voor over.
Na een half jaar is het moment ook gekomen voor ons dat we ons iets harder gaan maken voor het tehuis van Luca.
We hebben gemerkt dat kleding, levensmiddelen en alles wat je maar kan bedenken schaars is in Burkina-Faso.
We gaan ons hiervoor hard maken en hopen veel te mogen versturen in de komende jaren.
Wellicht een klein stukje zorg op ons nemen maar hoe dit zijn invulling krijg gaan jullie zeker van ons horen.
We hopen natuurlijk ook op een klein beetje steun 🙂
We hopen dat jullie weer genoten hebben van ons verhaal.
Slaap lekker en tot snel!
augustus 2021
Luca zijn eerste vakantie
Afgelopen twee weken zijn we heerlijk met z’n drietjes op vakantie geweest in Spanje.
Geen hotel maar een heerlijk privé huis met zwembad en alle ruimte die we ons maar konden wensen.
We hebben Luca de afgelopen weken veel over vakantie verteld en dat we met het vliegtuig weggaan.
En het belangrijkste: Ook vertellen dat we weer met z’n drietjes terug naar huis gaan.
We hebben het heerlijk gehad en Luca heeft met volle glimlach elke dag weer genoten.
Spetteren in het water. Ola roepen tegen elke Spanjaard.
Liedjes zingen met papa en mama en heerlijk genieten van het Spaanse leven.
Luca leert snel en is eigenlijk nergens bang voor.
In Spanje hebben we vrienden wonen waar we een aantal keer geweest zijn.
Ook hier is Luca in de watte gelegd.
Varen met een boot, lekker eten in de Spaanse restaurants en heerlijk genieten van het mooie weer.
In Spanje eten is 22:00 de normaalste zaak. Luca ging uiteraard mee.
Was hij moe dan ging hij lekker slapen in zijn buggy.
Wij zijn ouders die niet overal een standaard van maken. Wordt het wat later dan is dat zo.
We hadden in ons huis 5 slaapkamers waar Luca dan ook in alle rust kon slapen waar hij wilde 🙂
Vandaag terug in het vliegtuig heb ik (papa) eens goed naar onze zoon gekeken toen hij sliep. (Alle vliegtuig reizen de we gemaakt hebben slaapt Luca)
We zitten eigenlijk nog in een droom.
ruim 8 Jaar geleden begonnen aan onze reis van de adoptie en moesten we opgeven welke Special needs aandoeningen ons kind mocht hebben.
Voor degene die ons nog wat minder kennen. Wij hadden voor beste veel aandoeningen gekozen wat ons kindje mocht hebben.
We wilde een kindje die al op deze aarde was een toekomst gaan bieden. Ongeacht wat hij zal mankeren.
Als ik Luca dan vandaag in het vliegtuig ziet slapen en ik hem aankijken dan mogen wij ons dankbaar prijzen.
Een mooi mens met bijna altijd een glimlach op z’n gezicht en die eigenlijk niets mankeert. Voor ons Ongelofelijk!
Luca is nu ruim 5 maanden bij ons maar het voelt dat hij altijd al bij ons is geweest. Hij is onze zoon:!
15 maart was de dag dat we Luca ontmoeten. Dit is al weer bijna een half jaar geleden.
Vandaag precies een jaar geleden mochten wij ons 12,5 jaar huwelijk vieren in Rockanje.
Gelukkig mochten we toen een feestje geven met in totaal 100 mensen.
Die waren er dan ook.
Het was een feest om nooit te vergeten.
Uiteraard met Luca in onze gedachten en met een grote foto op de beamerschermen was hij toch al een klein beetje bij ons.
Onderaan de website is er toen ook een liedje voor Luca gezongen van “Matthijn Buwalda” nooit ver bij jou vandaan.
Hij was ver bij ons vandaan maar als we nu al het geluk van hem zien is hij echt altijd al bij ons geweest.
Binnenkort gaan we beginnen met een artikel in een krant over onze adoptie ervaring.
De tekst zou beginnen met:
Een biologische kindje hoeft voor ons niet. Adoptie is ons biologische kind.
Niet ons geluk als ouders maar ONS geluk als met z’n drietjes (en wie weet ooit met…)
We hopen dat je ons stuk weer met veel plezier gelezen heb.
Tot snel maar weer.
ps. Er staan een aantal leuke vakantie foto’s bovenin de foto slider
juli 2021
Luca is 3 jaar geworden
Onze laatste bericht dateert al weer van 16 mei.
De tijd gaat snel en dan vergeet we om te schrijven.
We genieten nog elke dag onze Luca.
Zo leef je naar de reis toe van 13 maart en zo is het vandaag al weer 27 juli.
Gisteren was Luca zijn verjaardag. Hij is 3 jaar geworden.
We hebben met Luca afgesproken dat hij zo klein blijft.
Een heerlijk mannetje!
Ons huis lijkt op een soort speelgoedwinkel. Niet normaal hoeveel kadotjes hij gehad heeft.
Super leuk allemaal.
Zaterdag 24 Juli hebben we Luca zijn verjaardag alvast gevierd met veel bekende van ons.
Een groot springkussen in de achtertuin met een grote tent en twee vriendjes genaamd PIA & ZAZA.
Zie bovenin het scherm een leuke foto hiervan.
De afgelopen weken hebben we veel gepraat over ons adoptie proces.
Hier kunnen we uren over praten 🙂
In het eerste magazine hebben we al gestaan met een interview en het tweede interview komt er aan.
We krijgen veel vragen of het niet moeilijk is en of er problemen zijn.
Vanaf het begin dat we Luca hebben leren kennen tot nu kunnen we wel zeggen dat alles 100% goed gaat.
Eigenlijk onbegrijpelijk.
Hij heeft ons volledig geaccepteerd en daar zijn we als ouders natuurlijk super trots op.
Ook als ouders blijf je er jong onder. Wil je flexibel blijven dan moet je echt een keer naar monkeytown gaan.
Heerlijk hoe kinderen het daar naar hun plezier kunnen hebben.
De vakantie staat voor de boeg en we gaan kijken hoe Luca het gaat vinden in Spanje. We hebben er super veel zin in.
Met een eigen zwembad moet dit genieten worden met z’n drietjes.
We wensen iedereen een fijne zomervakantie en tot snel.
mei 2021
16-05-2021 – 53 dagen in Nederland
De tijd gaat echt ontzettend snel. Zo leef je naar de dag dat we de eerste ontmoeting hebben met Luca en zo zijn we al weer 53 dagen in Nederland.
Wij genieten als ouders intens van Luca.
Emotioneel ben ik (Stefan) eigenlijk nog niet echt geweest maar als ik nu af en toe naar het geluk van Luca kijk en zijn smile op z’n gezicht dan worden mijn oogjes zo nu en dan vochtig.
Wij zijn zo gelukkig met Luca.
Sanne zoekt af en toe nog naar haar draai thuis. Ze zorgt ontzettend goed voor Luca en hij komt dan ook niets te kort maar haar draai in het huishouden zoekt ze nog..
Met Luca gaat alles goed. Vanaf de ontmoeting in Burkina-Faso tot nu toe hebben wij als kers verse ouders niets te klagen.
De eerste foto’s van Luca waren strakke gezichten zonder enkele lach.
De smile op z’n gezicht en de lach momenten zijn nu niet meer uit de dag weg te denken.
De eerste Nederlandse woordjes zijn geen probleem bij hem en ik als papa moet zo nu en dan uit kijken wat ik zeg..
Vandaag hebben we ons eerste interview gehad voor het nieuwe magazine van Wereldkinderen.
Twee pagina’s waar wij mochten vertellen over de adoptie van Luca in Covid tijd.
We denken nog veel terug aan de tijd in Burkina-Faso.
Waar we eerst angstig waren om er naar toe te gaan tot een land waar we naar terug verlangen.
Er zijn ook mensen die ons hebben verteld dat ze blij waren dat wij terug waren uit Burkina-Faso.
Wij hebben ons geen moment onveilig gevoel waarbij er andere waren die blij waren ons weer veilig terug te zien in Nederland.
Het artikel komt uiteraard op deze website te staan.
Over twee weken hebben we een familie weekend waarbij we voor het eerst met Luca ergens anders gaan slapen.
Zeker zin in maar voor ons ook wel spannend.
Iedereen houd van hem maar we kijken toch ook nog wel uit.
Bij iemand op schoot zitten hebben we liever nog niet en we geven ook aan als er iets gebeurd wat we liever nog niet willen.
Iedereen begrijpt dat gelukkig.
Op de geboorte kaart van Luca schreven we dat Luca eerst even moest wennen en dat we wilde video bellen als je hem wilde zien.
Na 53 dagen in Nederland is de tijd wel gekomen dat we rustig de “geboorte visite” gaan doen.
Wil je Luca ontmoeten geef ons dan een berichtje of belletje. We kunnen dan een planning maken.
In ons vorige blog schreef ik al een stukje over het begin van onze adoptie reis.
Na het inschrijven bij adoptie.nl zat naar een jaar wachten onze bedenktijd erop.
Je krijgt dan een BKA nummer toegewezen. Dit nummer kregen we op 7 april 2015.
Met dit nummer kan je dan echt gaan beginnen.
Er worden dan 5 “verplichten” informatie bijeenkomsten ingepland waarbij alles wordt uitgelegd over adoptie en wat je te wachten staan.
Je moet deze volgens anders mag je niet verder met de procedure.
Om een gevoel te geven, In april 2015 kregen we het nummer toegewezen en een jaar later van half augustus t/m half oktober hebben we de informatie bijeenkomsten gevolgd.
Ik schreef al eerder het is een proces met een lange adem.
Wij zijn in deze tijd wel al gaan zoeken naar de stichting waarbij wij ons wilde aansluiten.
In Nederland heb je verschillende stichtingen waarbij je je kan aansluiten voor een adoptie procedure.
Er waren open dagen waarbij je naar de stichting kon komen en zo kon je een gevoel krijgen bij de stichting.
Wij hebben twee stichtingen bezocht en waren er samen uit dat wij ons gingen inschrijven bij Stichting Wereldkinderen.
We hadden met de open dag een hele dag bij deze stichting rond gelopen en hebben veel informatie gekregen.
De ouders van Sanne hadden ons weggebracht in Den-Haag waarbij wij alle tijd hadden om bij de stichting rond te lopen en de ouders gingen in Scheveningen rond lopen. Wij hebben de dag toen met z’n 4tjes afgesloten op een terrasje op de boulevard om alles eens rustige te laten bezinken.
In ons volgende Blog het vervolg..
april 2021
23-04-2021 – joepie 1 maand in Nederland
1 maand geleden landen we samen met Luca op schiphol.
Het moment dat we uit het vliegtuig stapte op Nederlandse bodem en dat we onze naast familie en vrienden weer zagen vergeten wij nooit meer.
Iedereen keek uit naar zijn komst.
Jaren naar uitgekeken en toen waren we terug met z’n drietjes.
Prachtig moment.
We zitten nog steeds in een soort bubbel.
Elke dag is het genieten en maken we nieuwe dingen mee met Luca.
In de vorige blogs hadden we al verteld dat het buiten gewoon goed gaat met Luca.
Vandaag ging hij om half 8 naar bed en om kwart voor 8 slaapt hij.
Luca loopt veel momenten met een smile op zijn gezicht.
We zien dat hij geniet hier.
Soms zie je hem denken als hij naar foto’s kijken en weten we niet wat er in z’n hoofdje om gaat.
We geven hem elke dag onze liefde en zorgen dat we er voor hem zijn.
Vorige week zijn we met de fiets naar opa en oma geweest.
Hij zat heerlijk achterop en alle woordjes die we hem noemen probeert hij dan na te praten.
En geluid van een poes kan hij ook al goed en horen we dan ook veel 🙂
(alleen jammer voor hem dat papa niet van deze 4 voeters houd…)
Vorige week heeft Luca zijn check gehad in het ziekenhuis.
De eerste uitslagen waren goed.
De arts gaf ook aan dat hij er goed uit ziet en dat hij overal goed op reageert.
De hele kamer van de dokter werd onderzocht en Luca wilde met alle aandacht weten hoe een wegschaal werkte
Eerder gaf ik al aan dat ik meer zou gaan vertellen over onze adoptie procedure:
Bijna 8 jaar geleden besloten wij om voor adoptie te gaan.
Het moment van besluit kwam toen in Bangladesh de kleding fabriek in storten en waar wij tegen elkaar zeiden hier zijn een heel hoop kinderen die in één klap geen ouders meer hebben.
Onze visie was toen om te adopteren uit Bangladesh. Dit is het zoals jullie allemaal weten niet gebeurd. Mede doordat Bangladesh bijna niet aan adoptie doet en we hadden ingeschreven bij wereldkinderen.nl waarbij Bangladesh geen keuze land was.
Burkina-Faso heeft ook z’n verhaal maar vertel ik op een later moment.
Na de gedachten van Bangladesh en onze kinderwens hebben we ons ingeschreven bij adoptie.nl
Na het inschrijven is de regel dat je hier een jaar over na denkt of je dit echt wil voordat de vervolg stappen gezet kunnen worden.
Eigenlijk gebeurd er in dat jaar dus weinig en kan je alleen maar dromen over wat er gaat komen.
Je lees veel op internet en dan maak je ook de fout dat je denk dat je snel ouders kan worden van een adoptie kindje.
Hier vergis je je dus heel erg in want dat is pas het begin.
Om het blog niet steeds te groot te maken vertel ik elke keer weer een stukje als er een nieuwe blog komt.
Voor nu geniet van jullie weekend en tot snel
15-04-2021 – één maand geleden ontmoeten we Luca
Het is al weer een maand geleden dat we in Burkina Faso waren.
Vandaag precies een maand geleden ontmoeten we Luca in zijn tehuis in Burkina-Faso.
En nu zitten we achter de computer in Nederland en zijn we een gezin.
We hebben zo veel mooie reacties gekregen over ons BLOG en we krijgen van verschillende mensen te horen dat ze de verhalen missen.
De tijd is echt ongelofelijk snel gegaan.
één maand geleden hadden we zoveel indrukken.
Werden we beveiligd en werden we samen weer even met onze beide benen op de grond gezet.
Een land waar we nooit geweest waren laat staan een aantal jaar geleden nog nooit van gehoord hadden.
Met Luca gaat het ontzettend goed. Al weer 22 dagen in Nederland.
In de tijd van onze adoptie procedure hebben we zoveel geleerd en zijn we getraind op wat komen zal.
Je kind kan eenkennig zijn, kan eten weigeren, kan boze buien krijgen enzovoort.
Tot op heden hebben we dit allemaal gelukkig nog niet meegemaakt.
Het gaat zo goed. Het lijkt wel dat Luca al jaren bij ons is en hij accepteert ons volledig.
Zo af en toe gaan we even naar familie toe met hem en gaat gewoon goed.
Hij weet precies wat we bedoelen als we weer naar huis gaan.
Bij ons thuis ontvangen we nog geen visite en dat gaan we voorlopig nog even zo houden.
Het is voor hem een veilig gevoel en hij weet dat hij in ons huis is.
Een aantal weken geleden wat het op woensdag prachtig weer.
We zijn toen met hem naar het strand geweest.
Hij vond het geweldig. Spelen met zand had hij nog nooit gedaan.
Waar wij het naar 2 uur wel zat zijn met zand spelen bleef hij maar doorgaan.
Alles wat voor hem nieuw is kijkt hij met aandacht naar.
Soms verbaast het ons wel eens dat je een kind van 2,5 jaar oud ben maar je hebt het nog nooit meegemaakt of gezien.
Slapen doet Luca van ’s avonds 19:30 tot de ander morgen minimaal 08:30.
Het schijnt dat je hier als ouders ontzettend blij en dankbaar voor moet wezen 🙂
Luca heeft met Sanne d’r babyshower een loopfiets gehad.
Echt mooi om te zien, een klein manneke met korte beentjes op z’n fiets.
En het mooiste is dan z’n glimlach.
Z’n glimlach elke dag maakt ons echt gelukkig en we zijn zo ontzettend blij dat wij deze mooie stap in de adoptie wereld hebben mogen maken.
Denken wij nog veel terug aan het begin.
Absoluut. Het waren ook moeilijke tijden.
Van onze 3 eigen kindjes waar we op onze manier het verdriet van hebben verwerkt tot alle emoties en tegenslagen in de adoptie tijd.
Geduld dat wil ik iedereen meegeven die ook in dit traject zou willen beginnen.
Heel heel veel geduld hebben.
Burkina-Faso missen wij ontzettend.
Het leven daar is anders en primitief maar zouden wij morgen voor een maand terug mogen dan pakken we onze koffers direct.
Van het hectische leven hier in Nederland (waar we overigens wel ontzettend dankbaar voor zijn om hier te mogen leven) naar het rustige leven in Burkina-Faso.
Mochten jullie Luca in de toekomst ontmoeten dan zouden jullie één ding met ons delen.
Het is z’n mooi ventje. (Hij lijkt 100% op z’n vader)
maart 2021
29-03-2021 – Back to Holland
We hebben al vele kaarten, kadotjes en veel liefde mogen ontvangen na onze terug reis.
Doet ons goed en we hebben van vele mensen al gehoord dat ze uit keken naar ons Blog van de volgende dag.
Geweldig toch zo dat iedereen een beetje met ons meegereisd is.
Gek dat het al weer achter de rug is of moet ik zeggen dat het nu pas begint.
In ons huis leeft één ding nog heel erg, we missen Burkina-Faso.
Wat een geweldig land om geweest te zijn.
Zoveel mooie herinneringen aan alles.
9 jaar een wens geweest en op 15 maart werd deze wens werkelijkheid.
De afgelopen dagen hebben we eigenlijk de meeste zaken afgerond.
Afrondgesprek met stichting wereldkinderen, Luca ingeschreven in onze gemeente, Aanmelding in ons ziekenfondspakket, morgen eerste afspraak bij de dokter voor de check van Luca.
Ideeën voor de next step zijn er al maar dan zo onze regering eerst mee moeten werken…
Mochten jullie ons en vele andere willen steunen. Laat een ondertekende petitie achter. (en stuur de link naar zoveel mogelijk bekende van jou)
https://petities.nl/petitions/wel-interlandelijke-adoptie?locale=de
Vandaag (maandag) is het al weer twee weken geleden dat we Luca hebben mogen ontmoeten in zijn tehuis,
Blijft een moment van slikken.
Alles wat we maar hadden kunnen bedenken of konden verwachten met Luca bij terug komt in Nederland is nog niet uitgekomen.
Hij hecht zich goed, eet goed, slaapt goed en slaapt zelfs al in z’n eigen bed.
Kadotjes krijgt hij verdeeld, het wordt anders wel heel erg veel.
Van lieve kaartjes, tot ballonnen in een doos.
Luca is op alles gek.
Stukje bij beetje vallen er soms puzzel stukjes in elkaar. Wat heeft Luca allemaal meegemaakt en waar wordt hij bang van.
Een gesloten deur houd hij helemaal niet van. Hij bonst hem er nog net niet uit.
Dit kunnen we linken dat hij met een gesloten deur op zijn slaapkamer zat die op slot gedaan werkt.
Vast zitten in een kinderstoel, buggy, autostoel vindt Luca helemaal niets. Dan breekt hij ons huisje ongeveer af.
Zo snel mogelijk los.
Autostoel hebben we redelijk kunnen overwinnen.
We merkte dit al in het vliegtuig dat hij niet vast gezet wilde worden bij het opstijgen.
We kunnen dit aan het tehuis linken dat hij waarschijnlijk ook af en toe vast werd gezet. Zou voor hem geen leuke ervaring geweest zijn.
Eigenlijk vinden we dit allemaal leuk om uit te vinden en krijgt ons gezinnetje vanzelf zijn vorm.
Eenkennig is Luca totaal niet. Eerst even alles bekijken en dicht bij Mama blijven maar daarna komt hij los en zijn de kusjes, high fives, en de boxen ten overvloede.
We zijn dol gelukkig met de komst van deze kleine man.
De taxichauffeur berichten ons vanavond dat we “goede ouders zijn”.
Mooi om te horen van iemand uit Burkina-Faso.
Als we Luca naar bed brengen hebben we een vast stramien.
Pyama aan, tandenpoetsen, papa op de poef zitten naast zijn bed en mama bij Luca zittend in zijn bed.
We luisteren dan met z’n drietjes een slaapliedje.
Benieuwd welk liedje: Kijk helemaal onderaan op de website. We hebben hier een link naar YouTube toegevoegd.
Oja: De teller waarmee Luca deed aftellen is veranderd naar een teller de nu niet aftelt maar juist optelt zodat we zien hoelang Luca al in Nederland is.
24-03-2021 – We zijn aangekomen in Nederland
Vandaag was voor Papa en Mama een spannende dag maar ook voor Luca.
Een groot vliegtuig in en niet weten wat onze zoon gaat doen.
Praten is nog wat lastig maar begrijpen doet hij ons al wel.
Gisteren avond zijn we om 20:45 opgehaald door ons contactpersoon voor de laatste keer (voorlopig).
Hij heeft ons naar het vliegveld gereden en heeft ons echt gered met alle documenten.
De heen weg moesten we een hele administratie invullen de terugreis was dit nog 3 keer zo veel.
Alle gegevens moesten ze hebben van ons.
12 documenten invullen en hij heeft ons tot het laatste document geholpen.
kan maar één ding zeggen, GEWELDIG PERSOON.
Hij liep mee om de koffers af te geven en tot slot tot de douane, vanaf hier moesten we het zelf doen.
We hebben afscheid van elkaar genomen en hopelijk gaan we elkaar nog eens zien.
Door de douane dachten we, we hebben het wel gehad.
Maar nee, alle documenten werden nogmaals gecontroleerd.
handbagage open ter controle en door naar de volgende poort.
Hier moesten weer alle handbagage open maken en nogmaals een controle..
Het leuke was hier wel dat we voor Luca een Schaap koffer bij ons hadden, Wat zouden ze daar bij de douane gedacht hebben… 😀
Uiteindelijk door alle screening heen maar was de tijd inmiddels al 23:15
Moet je nagaan dat we om 21:15 op het vliegveld waren en door alle controles ben je gewoon 2 uur verder.
We hoefde hierdoor maar heel kort te wachten zodat we naar ons vliegtuig gebracht werden.
Rond 23:50 zaten we met Luca in het vliegtuig en heb ik me als Papa afgevraagd, neeee hoe gaan we dit de hele route doen.
Luca zat op 3 beeldschermen tegelijk te rammen en zag allemaal bewegende films aanstaan.
Om 00:30 ging het vliegtuig de lucht in en kwam ik er al snel achter dat ik me om Luca niet druk hoefde te maken.
HIJ SLIEP 🙂 Tot aan Parijs heeft hij geslapen.
We landen om 06:00 Nederlandse tijd in Parijs en hebben toen ongeveer 45 minuten erover gedaan om van het ene vliegtuig naar het andere te lopen incl. paspoort en handbagage controle.
Om 10:00 gingen we de lucht in naar 020 en landen we daar rond 11:00
Bij het uitstappen werden we gelijk op onze nek gezeten voor de Covid controle.
De uitslag van gisteren was negatief maar het zaten de mensen van de GGD toch niet lekker.
Papieren klopte toch niet helemaal.
Ik (stefan) heb uitgelegd dat er in Burkina-Faso eigenlijk geen sneltesten bestaan.
Heb aangegeven dat ze naar de PCR test moesten kijken.
Na veel overleg (ze wilde ons zelf apart naar buiten brengen) mochten we toch alleen naar de uitgang lopen.
Had ze uiteraard wel verteld dat we van een adoptie procedure afkwamen en dat er een aantal familie en vrienden op dit grote moment waren aan het wachten.
Mede hierdoor denk ik dat we een keer geluk hadden in het gehele proces en dat ze ons lieten gaan.
Over al het Covid kan ik momenteel ook wel een boek schrijven….
Nadat we alles gepakt hadden qua koffers en Luca een schone broek gegeven hadden zijn we naar de uitgang gelopen.
Deze momenten ga je ook nooit meer vergeten.
Familie en vrienden stonden er om Luca voor het eerst te ontmoeten.
Luca zijn we de afgelopen dagen als heel makkelijk gaan ervaren.
Hij maakt snel contact, glimlacht maar houd zijn Papa en Mama goed in de gaten.
We waren ontzettend blij om onze ouders, familie, neefjes, nichtjes en vrienden te zien.
Het waren maar 10 dagen maar Burkina-Faso heeft een indruk op ons gemaakt.
Wel heb ik (Stefan) mij tijdens de reis wel een keer schuldig gevoelt.
Ik weet dat we een heel mooi kind een toekomst gaan geven maar we hebben hem ook uit zijn Land gehaald.
Luca blijft altijd Burkinabe en wij hebben hiervan een klein stukje in ons hart mogen sluiten.
Bij aankomst in ons huis ging Luca gelijk met alle speelgoed spelen.
Danste om de geluidjes die in zijn speelgoed zat.
Ging met de loopfiets rondjes rijden.
Luca heeft het naar zijn zin en is na ons gevoel gelukkig.
We laten hem af en toe de filmpjes zien van het tehuis en dan glimlacht hij maar daarna gaat hij toch weer snel naar zijn speelgoed toe.
Eten krijgen we bij Luca nog geen hoogte van.
Elk kind eet volgens mij gebak, die van ons niet
Elk kind eet volgens mij patat, die van ons niet
Wel hebben we in Burkina-Faso uitgevonden dat hij noedels lekker vindt. Dit hebben we dan ook op voorraad liggen zodat hij in ieder geval zijn eten binnen krijgt.
Dit blog schijf ik momenteel vanuit m’n bed.
papa en mama zijn moe. Een nachtje niet geslapen hakt erin.
Veel indrukken gehad maar wij smelten bij ons Luca. Hij ligt nu in z’n nieuwe grote bed huisje.
Was even eng maar door rustig bij hem te gaan zitten als ouders en met hem te praten ging hij toch opeens liggen.
Dit is dan echt z’n moment dat je als papa en mama moet slikken omdat we weten dat we de reis hebben voltooid.
Onze Luca is in Nederland en onze wens om voor een kind te gaan zorgen en hem een toekomst te kunnen geven hebben we hiermee in gang gezet.
Ik ga dit Blog nog uitgebreid gebruiken om te vertellen hoe wij tot adopteren zijn gekomen en welke obstakels dit in de lange route heeft meegegeven.
één ding moet je met adoptie niet vergeten. Blijf genieten van het leven, blijf volhouden en probeer je als man en vrouw in de route niet uit het oog te verliezen.
Sanne en ik hebben dit allemaal doorgemaakt en overleefd. We kunnen wel zeggen dat we toch wel trots mogen wezen op elkaar en als kers verse ouders nu door mogen gaan.
Bonsoir
Ps. Luca zijn geboorte kaartjes zijn vandaag binnen gekomen. Ze zijn echt super mooi geworden. De komende dagen gaan deze de post op.
De tekst die op de kaart staat willen we vast delen met jullie.
Une fois si loin mais maintenant très proche.
C’est comme dire: reste avec moi maintenant.
nous voulons vous donner de l’amour et de la fidélité.
Dire à Jésus qu’il vous aime aussi.
Eens zo ver weg maar nu heel dichtbij.
’t is net of je zegt blijf nu bij mij.
wij willen je geven liefde en trouw.
Vertellen van Jezus hij houdt ook van jou.
23-03-2021 – Laatste uurtjes in Burkina-Faso
Vandaag iets eerder ons BLOG.
De website van Luca geeft nog iets meer dan 6 uur aan.
Als hier vanavond allemaal nullen staan is Luca met papa en mama onderweg naar Nederland.
Was weer een hele belevenis vandaag.
vanmorgen om 08:30 zaten we al weer in de auto naar een privé kliniek voor een snel test voor Covid.
Wat een belevenis is dat hier weer. Een sneltest in Nederland is een stokje in je neus en na 30 minuten heb je uitslag.
Hier is het een geheel medisch onderzoek.
Eerst deel één betalen voor 2 personen. Gewicht, bloed druk en temperatuur opgenomen.
Makkelijk geld verdienen…
Daarna terug naar de balie en weer geld betalen voor ruimte 2 en 3
Ruimte twee beoordeeld de uitslag van de bloeddruk etc. Handtekening erop en door naar deur 3.
Hooo even… er was gezegd een vingerprikje.
Band om onze arm. Bloedader opzoeken en ja hoor er werd een heel buisje afgetapt.
Vanmiddag om 16:00 krijgen we de uitslag.
Hierna door naar de airport om onze negatieve uitslag van gisteren avond op te halen.
Beide gelukkig negatief.
In de auto kregen we van ons contactpersoon het bericht dat om 13:00 het tijdelijke paspoort klaart ligt en dat we vanavond weg vliegen naar Nederland.
Met Luca gaat alles goed. Hij heeft weer lekker geslapen en speelt leuk.
Alleen hij piep om ongeveer alles wat meneer Zijlstra niet zint.
Het is goed dat hij naar z’n eigen huis gaat waar z’n toekomst gaat beginnen
Alles is ingepakt en we zijn klaar voor vertrek.
Onze schoonmaakster hebben we bedankt en aangegeven dat de boodschappen die in de koelkast staan morgen met haar mee kunnen voor haar gezin.
Ze was er elke dag en we hadden er totaal geen last van.
Helpen mocht niet. De gehele keuken en vaat werd elke dag netjes opgeruimd.
Als dank hebben we haar nog een klein beetje geld gegeven waar ze erg dankbaar voor was.
Toen ze klaar was met haar werk kwam ze Luca gedag zeggen, heel lief.
Vanmiddag om 16:30 kwam ons contactpersoon naar ons toe en hebben we alle documenten in ontvangst genomen.
Het kan nu bijna niet meer fout gaan. We gaan back to Holland.
Vanmiddag toen Luca aan het slapen was hebben Papa en Mama het geboortekaartje voor Luca gemaakt.
Dit heeft hij ook nooit gehad en willen we hem niet ontnemen.
Alles wat een kind / baby had moeten krijgen halen we met Luca in. Soms iets sneller en soms iets langzamer omdat het anders te veel prikkels zijn.
We merken dat Nederland weer uitkijkt naar ons terug komst.
on va dire au revoir burkina-Faso
Ps. uitslag van vanmiddag 16:00 was ook negatief!
22-03-2021 – check – check – check
Koffers ingepakt: Check
Luca op bed: Check
Appartement leefbaar gemaakt: Check
Leuke dag gehad met Luca: Check
Covid PCR test gedaan: Check
Covid PCR uitslag binnen: Failed
Langs geweest bij de Ambassade: Check
Uitreis document van Luca binnen: Failed
Stokbrood gehaald vanmorgen: Check
Mama Luca meerdere malen een schone broek gegeven: Check, Check, Check
Zoals jullie lezen is er weer genoeg gebeurd vandaag.
We zijn onze terug reis aan het voorbereiden maar het loopt nog niet helemaal soepeltjes.
Er is zelfs al een gesprek geweest dat we wellicht onze reis moeten gaan uitstellen naar donderdag op vrijdag.
Vanuit ons contactpersoon als zowel Wereldkinderen is er hard gewerkt vandaag om het laatste document voor Luca op orde te krijgen.
Vanmiddag om 15:45 kregen we een berichtje dat we klaar moesten staan omdat we een afspraak hebben om 16:30 bij de Nederlandse ambassade.
Toeterend stond hij bij onze poort en moest je af en toe je ogen dicht houden hoe hij door het verkeer ging.
Zou hij haast gehad hebben…
Een foto maken van het bordje buiten van het Nederlandse logo met de woorden Nederlandse ambassade werkt niet op prijs gesteld.
Foto moest weer verwijderd worden..
4 gepantserde deuren verder, detectiepoortje door mochten we doorlopen naar de Nederlandse ambassades. Je voelt je nog net geen crimineel al komt Luca aardig in de buurt met al zijn kattenkwaad…
Eenmaal binnen kregen we van een Nederlands sprekende vrouw koffie aangeboden en mochten we plaats nemen. Nog eenmaal alle documenten controleren: Check alles is in orde.
De vriendelijke mevrouw kwam weer naar binnen gelopen met de mededeling dat de juiste persoon nog steeds in vergadering zit en nu geen tijd heeft.
Zo dicht bij en dan toch weer niet.
We hebben alle documenten achter gelaten en we moeten nu afwachten.
De dag vandaag met Luca ging goed. Hij zingt, geeft papa en mama kusjes en probeert alles maar dan ook alles uit in huis.
Het gedrag wat helemaal bij het proces past van aan elkaar wennen.
Van eerst drinken… uuuh één slokje en de rest gaat naar de boom in de tuin tot lichtschakelaars bewerken met een lepel.
Al met al onze handen vol.
We genieten nu al van de momenten dat hij heerlijk op bed ligt 😀
Luca begint steeds meer te zingen. Prachtig om te horen. Alles uiteraard in het Frans.
We hopen dat hij dit nog lang mag blijven doen.
Morgen kan wel eens een dag worden van rennen en vliegen.
We hebben alles ingepakt maar we moeten ook reëel blijven dat we hier wellicht morgen avond nog zitten.
Mocht het goed gaan dan vliegen we om 23:45 (Burkina-Faso Tijd) de lucht in.
Mocht dat niet het geval zijn: Dan zitten we nog heerlijk een aantal dagen langer in de “Soleil”
dors bien et à bientôt
21-03-2021 – Burkina-Faso bezichtigd
Een week geleden werden we wakker in de ochtend met z’n tweetjes.
Nu zijn wel al weer een paar nachten verder en hebben we onze Luca tussen ons in liggen.
Elke morgen is het weer genieten om wakker te worden en zie je z’n kleine man heerlijk in bed liggen.
We weten in wat voor bed Luca lag en hebben daar uiteraard foto’s van mogen maken.
Een kamer die nog kleine is dan de kamer van Luca in Nederland alleen staan er z’n 12 ijzeren bedjes 6 om 6 tegen over elkaar.
Vanmorgen begon de dag als vast ritueel een wandeling alleen (Stefan) naar de bakker.
Bij terug komt stond Luca achter het grote ijzeren hek papa op te wachten.
Al trekt hij veel naar z’n moeder toe hij houd zijn vader wel nauwlettend in de gaten.
Dat ik even weg ben vindt hij dan niet prettig..
Vandaag hadden we met ons contactpersoon afgesproken om Burkina-Faso te laten zien.
Hij heeft ons met de auto op verschillende plekken gebracht.
Op de foto’s die ik vanavond weer heb toegevoegd zien jullie wat “kraampjes” met allemaal lokale handgemaakte spullen.
Leuk om door heen te lopen en te zien wat ze hier allemaal met de hand kunnen maken.
Van houten tot ijzeren beeldjes, van doeken met schilderwerk erop tot handgemaakte armbandjes.
Voor Luca hebben we er ook één gekocht.
Omgerekend kost hier het armbandje van Luca 0,76 euro cent.
Weer in de auto heb ik ons contactpersoon gevraagd of hij iets weet voor Luca wat typisch bij Burkina-Faso hoort.
Hij wees naar zijn eigen kleding die hij vandaag aan had. Een echt trainingspak van Burkina-Faso.
Ik gaf hem aan om naar een winkeltje langs de weg te rijden waar dit te koop was.
We hadden een groen pak gevonden alleen was ons contactpersoon het niet eens over de prijs.
Het werd weer terug gehangen en vroeg mij een minuut later wat het zou gaan kosten. Hij verkoper vroeg in het geld van Burkina faso 5000 CFA-frank.
Waarna mijn contactpersoon 2000 riep.
Het snelle frans is dan even niet te volgen maar we konden er in ieder geval uit volgen dat ze onenigheid hadden over de prijs.
Hij gaf aan dat ik het voor 3000 kon krijgen.
Hierop heb ik akkoord gegeven.
Om even een indruk te geven. 3000 CFA-frank is omgerekend voor een trainingspak: hou je beet. euro 4,57.
We maken allemaal van deze prijzen mee en dan vraag je je af waarom het in Europa allemaal zo duurt hoort te wezen.
De stokbrood die ze hier hebben kan je met gemak 3 personen van voeden. Kosten 300 CFA-frank. Euro 0,46 cent
We waren vorige week zonder Luca al een bezienswaardigheid maar met Luca er nu bij is dit nog veel erger geworden.
Het lijkt erop dat iedereen in onze wijk er van af weet.
De kinderen en de vrouwen groeten ons heel veel. De mannen zijn wat terug houdend en kijken alleen maar.
Morgen gaan de voorbereidingen weer plaats vinden voor onze terug reis.
om 08:30 worden we opgehaald om naar het vliegveld te rijden voor onze eerste Covid test.
De uitslag krijgen we of morgen avond of dinsdag morgen.
Er wordt morgen ook weer hard gewerkt aan het laatste document die we nodig hebben. Het Laisser Passer.
Zonder dit document kunnen we dinsdag avond niet wegreizen.
Het wordt dus weer een klein beetje spannend.
Wel hebben we tegen elkaar gezegd. Is het document er niet dan is het zo en blijven we hier nog even.
Het is geen straf om hier te zijn.
We weten als we Dinsdag avond in het vliegtuig stappen dat het voorlopig even voorbij is voor Luca dat hij in zijn geboorteland is.
Wanneer we terug komen zou de toekomst uit moeten wijzen.
En dan is ook de vraag voor welk doel we terug keren…
We vertelde vandaag over de bezienswaardigheden, Luca zijn trainingspak en zijn armband.
Er zijn weer wat foto’s toegevoegd met een hele hele kleine sneak preview van Luca..
20-03-2021 – Al weer een week in Burkina-Faso
Een week geleden kwamen we op de plek aan waar we een aantal jaar geleden niet eens van het bestaan afwisten.
Het land van onze Luca, Burkina Faso.
Eigenlijk gaat alles goed met ons.
Ik heb al eerder geschreven dat Burkina-Faso een mooi land is en wat ons aan het denken heeft gezet.
In Nederland maken we ons druk om heel veel zaken. Hier in Burkina-Faso vindt je het niet eens erg als de stoom uit valt.
Vandaag is dat z’n 10 keer gebeurd.
Je maakt eten en wat overblijft brengen we bij onze bewaker.
We geven hem drinken of eten, hij is overal zo dankbaar voor.
Vandaag hebben we gekozen om thuis te blijven.
De afgelopen dagen was zo vermoeiend. We kunnen wel zeggen dat we er even doorheen zaten.
Even lekker met Luca bezig zijn en niets anders.
Luca is alles aan het uitproberen, is op onderzoek uit en zijn schoenen wilt hij niet uit doen.
Dan maar met schoenen en al naar bed. Het manneke is zo blij met z’n blauwe nieuwe schoenen.
Hij trekt momenteel veel naar z’n moeder toe. De hele dag hoor je mama , mama , mama.
Kijk papa even niet of ben ik gewoon even aan het genieten van het heerlijke weer dan hoor je opeens papa.
De opvoeding van papa is ook begonnen, Samen op de foto met een Feyenoord shirt 🙂
De eerste liedjes hebben hier al door het huis geklonken.
Vanmorgen hebben we ook nog even met de Oma van Sanne die in mei 90 jaar wordt video gebeld.
We wilde de overgroot oma ook even laten meegenieten van de momenten die we hier hebben.
Helaas heeft de laatste Oma van Stefan dit moment niet meer kunnen mee maken.
Covid heeft ze niet overleefd. Gelukkig heeft ze nog wel een foto gezien van Luca en heeft ze hopelijk ook dit kleinkind in gedachten mee kunnen nemen.
Dat al het papier werk bijna is afgerond is wel fijn.
We zijn de mensen van Stichting Wereldkinderen hier zo dankbaar voor.
Maandag of dinsdag hopen we het laatste document te ontvangen en dan begint onze reis waar we zo lang mee bezig zijn geweest weer terug naar Nederland.
De taxi voor de Covid test voor maandag is geregeld. We moeten voor onze terug reis twee testen ondergaan. Maandag 1 en dinsdag 1.
We hebben aan ons contactpersoon gevraagd of hij morgen nog wat plekken wilt laten zien van Burkina-Faso zodat we wat foto’s kunnen maken.
We vinden dit heel belangrijk omdat we als Luca wat groter is hem alles kunnen laten zien van deze reis.
De filmpjes van gisteren van het tehuis zijn al waardevol geweest. Vandaag heeft hij daar met alle aandacht na gekeken.
Wat er dan door het bolletje heen gaat weten we niet. Hij ziet z’n vriendjes, z’n verzorgers. Het enige wat we zien is een glimlach op z’n gezicht.
Vanavond heb ik weer wat foto’s bovenaan de site erbij geplaats.
Sanne en Stefan hebben het al zo vaak afgevraagd tijdens ons verblijf waarom er zoveel commotie is rondom adoptie in Nederland.
Nederland moet de boel altijd zo abrupt stopzetten waarom de goede hier onder moet lijden.
Wij blijven actief in adoptie land. Hoe: daar moeten we samen nog goed over nadenken. Eerst maar weer eens veilig in Nederland aankomen.
19-03-2021 – Laatste keer naar het tehuis
Als het einde in zicht komt gaan de dingen beter.
Vanmorgen zouden we om 8 uur opgehaald worden maar de taxi stond er al om half 8
Zouden we dan toch al integreren in Burkina-Faso haha
Luca is de nacht heel goed doorgekomen. Heel de nacht doorgeslapen.
Zijn zo trots op hem.
Voor papa en mama was het een nachtje van waken.
Je merkt dat Luca zijn kindertijd minder is geweest. Hij werd een aantal keer wakker en wiegde zich zelf weer in slaap.
Dit gaat als het goed is minder worden maar is als je het de eerste keer mee maakt is het wel zielig.
Voor zowel Luca als voor ons was het weer een spannende dag.
Luca zijn afscheid in het tehuis.
Na het tekenen van de laatste documenten in het tehuis werd Luca zijn zorg officiël overgedragen naar ons.
De hele gang stond vol met stoelen en tafels met eten / drinken incl. een heerlijk koud biertje voor papa.
Het was feest in het tehuis.
Na toegesproken te zijn door moeder overste die tegen over ons zat en de zegen die we kregen vanuit Luca zijn verzorgster gingen we allemaal op de foto.
Dit was het geschenk voor Luca. Dit was fantastisch. Z’n aandenken voor Luca straks als hij terug wil kijken naar zijn verleden.
Foto’s / video’s / het bed van Luca. Alles mochten we vast leggen.
Wat een geschenk was dit. GEWELDIG.
Het eten was rijst met vlees en gebakken bananen (Papa houd niet zo van bananen…) maar uit fatsoen eet je het op.
Maar het eten was heerlijk. en dat koude biertje was zo lekker met 40+ graden.
Na het eten werden de tafels aan de kant gezet en werd er gedanst.
Het was echt een feest voor Luca. De kleine man danste zo leuk mee maar bleef wel heel dicht in de buurt van zijn mama.
Het moment na het dansen gaan we als ouders nooit meer vergeten.
Alle kinderen van het tehuis kwamen met een dikke knuffel afscheid nemen van Luca.
Dit was zo ontroerend. Dan sta je daar als kers verse ouders en zou je ze allemaal wel willen meenemen.
Het tehuis kwam zelfs aan ons vragen of we het tehuis niet wilde overnemen.
Super lief dat ze dit vroegen maar wij hebben onze plicht gedaan door in ieder geval één kind een goed leven te kunnen bieden.
Wat de toekomst gaat brengen weten we niet…
Morgen hebben we een relax dag. We zijn de afgelopen dagen letterlijk geleefd. We willen lekker een dag thuis zijn als gezin.
We genieten vol van onze kleine man.
Alles wat hij momenteel doet is een ontdekkingsreis en we lachen wat af als hij weer wat nieuws heeft ontdekt.
Mama heeft vandaag de was gedaan en het water zit hij uit de sokken te zuigen. En een lol dat hij dan heeft.
Hier doe je het toch allemaal voor en vergeet je snel alles van het langdurige proces.
Normaal ben ik (Stefan) het buitenland na een week wel weer zat en verlang ik naar huis.
Burkina-Faso heeft iets met ons gedaan waardoor we het hier prima vinden.
Dinsdag gaan we toch echt naar huis en gaan we Luca zijn nieuwe huis laten zien.
Het enige wat ik niet zou missen zijn hier de muggen.
Het lijken wel bommenwerpers die meerder malen durven aan te vallen.
niet normaal.
ps. morgen heb ik weer wat meer tijd voor foto’s en zet ik deze weer bovenaan de website.
18-03-2021 – De grote dag, Luca mag mee naar huis
Vandaag ging de wekker om kwart over 6 (achteraf was 7 uur ook goed geweest) omdat we om half 8 opgehaald werden.
Dit werd zoals verwacht 08:10.
Maar het lichtpuntje was vandaag: we gingen in ieder geval vroegen naar het tehuis dan alle andere dagen.
rond 08:45 kwamen we aan bij het tehuis en Luca werd al snel naar ons gebracht.
Zoals we al hadden verwacht was het het eerste uur huilen. Nadat we hem rustig hadden ontsnapte de hele groep vriendjes van Luca uit het tehuis.
Dit gaf het effect op Luca dat we weer vanaf het begin konden starten met hem rustige krijgen.
We kunnen in ieder geval met een goed gevoel weg, het tehuis heeft voorlopig genoeg water van de tranen van Luca 😀
Rond 10::00 werden we opeens gevraagd naar een kantoor te komen. Dit deden we uiteraard en de communicatie verliep via Google Translate.
In dit kantoor werd officieel de verzorging van Luca overgedragen naar ons toe.
Er werd ons de vraag gesteld of we gelovig waren. Dat was voor ons een gemakkelijk ja woord.
Hierna werden onze gegevens opgeschreven waar Luca ging wonen en werd het document door het tehuis en zij nieuwe ouders ondertekend.
Hierna kregen we de felicitaties en mochten we weg.
Dit ging heel snel…
Taxi gebeld en om 10:45 maakte Stefan de foto dat Luca door de poort van de ingang werd gedragen.
Bienvenue à Luca. C’est ton nouveau monde.
Er ging een wereld voor hem open. Was geweldig om te zien hoe hij naar alle auto’s keek.
Van opwinding werd helaas de achterbank van de taxi onder geplast.
De privé chauffeur vond dit gelukkig niet erg.
We hebben vanmiddag veel gelachen met Luca.
Water in een grote emmer vond hij geweldig.
Sinasappelsap had hij nog nooit gedronken en koud water uit de koelkast ook niet.
Geweldig hoe hij steeds keek met van die grote ogen en dat hij ons aan keek van wat is dit nu weer.
De komende dagen moet voor hem een ontdekking gaan worden.
Luca vind het niets om eerst alleen te moeten eten. Als ouders maak je eerst zijn eten klaar..
Dit eten werd geweigerd. Nadat wij gingen eten was opeens alles goed en at hij mee met ons.
Morgen krijgt Luca zijn afscheidsfeest in het Tehuis. Hoe laat we daar moeten zijn is nog niet bekend.
Komen we later op de avond achter.
Aan de ene kant leuk dat er een afscheid komt maar aan de andere kant moet hij dit morgen weer gaan verwerken.
Als het aan de ouders had gelegen hadden we dit liever vandaag gehad en niet morgen.
Maar wie weet gaat het mee vallen.
Gisteren avond is het laatste document aangevraagd zodat we dinsdag avond met Luca via Frankrijk naar Nederland mogen vliegen.
We vroegen ons vanavond af waar het uitknopje van onze zoon zou zitten voor het slapen. Maar hij ligt onze tijd 19:45 heerlijk tegen zijn mama aan te slapen op de bank.
Ik zeg als kers verse papa: zo doen we dat elke dag 😀
17-03-2021 – De familie Zijlstra begint te vormen
Als ik vandaag was begonnen met de hele dag ging goed dan hadden jullie als lezers gedacht dat kan niet…
We werden om 10:00 opgehaald door een privé chauffeur die ons contactpersoon had regelt.
Onderweg kregen we autopech en ik kan zeggen er kan op veel plekken in een auto rook vandaan komen.
Bij ons zou je zeggen een plaatselijke mist bui op de drukken weg hier in Burkina-Faso noemen ze dat een Auto..
Ook weer meegemaakt haha
Deze man kon wel perfect Engels waardoor het in de auto een keer niet stil was. We hebben alles over het land kunnen vragen en was heel prettig.
Ik noem in ons blog geen namen maar deze man was aardig. Hij stuurde zelfs een whatsapp bericht met de tekst” You and your wife are very good person”
Mooie woorden.
Maar goed we kwamen rond 11:00 aan bij het tehuis. Luca lag op bed kregen we te horen. Geen punt lekker laten liggen en we zien hem wel.
Dat geen punt betekende hier, uit zijn bed halen en hop naar papa en mama.
Slecht idee wand dat was uiteraard gelijk huilen.
Als ze mij (Stefan) zo uit bed halen ben ik ook even niet te genieten..
Na wat afstand te houden van Luca kwam hij stapje bij stapje onze kant op en pakte eten aan (werkt goed)
Hierna is hij bij Sanne gaan zitten en kwam het contact gelukkig snel tot stand.
We hebben vandaag veel lol met hem gehad en als ik foto’s kon delen hadden jullie een blije Luca gezien.
Schateren en witte tanden. Mooi manneke.
We hebben veel gespeeld en veel contact gemaakt.
Vandaag zijn we met een box hand gekomen en later de High fives.
Van alle koekjes en snoepjes zat meneer Zijlstra goed vol en het avond eten ging er dus ook niet in.
Kaken op elkaar en klaar.
We zijn om 18:15 naar huis gegaan en hebben we gemerkt dat het goed is dat hij morgen met ons mee gaat.
We zijn er volledig klaar voor en willen ons gezin gaan vormen met 3 personen in huis.
Het is goed zo geweest.
Morgen komt Luca thuis..
Morgen gaan we zeker de verdrietige momenten mee maken. Ander huis. Rare omgeving. De eerste keer de grote wereld zien.
Hoe vaak zou hij überhaupt in een auto hebben gezeten?
Ps. we hebben er vandaag nog een hele goede vriendin bij gekregen, Haar naam “Google translate” blij dat we dit tot onze beschikking hebben.
16-03-2021 – Tweede ontmoeting met Luca
De dag begon zoals we inmiddels al gewend zijn met een uitloop van de tijd.
We zijn om 08:00 begonnen met het berichten van de Taxi waar hij naar toe moest komen.
Om 10:15 kregen we het bericht naar veel whatsapp verkeer dat hij het te druk heeft en niet kan komen.
Overschakelen op plan B zeggen ze dan toch wel eens.
Tuurlijk gaat er weer even door je hoofd dat we om 10:00 bij Luca hadden moeten wezen.
Hoe gaan we er überhaupt komen.
Met wat verschuiven van zijn werk kwam daar al toeterend onze contactpersoon aangereden.
Deze man heeft ons al zo veel geholpen.
Een uurtje later dan gepland stonden we dan bij onze kleine man.
Het contact begon goed maar daarna werd dit omgezet in veel huilen.
Begrijpelijk, er moet toch zoveel door z’n hoofd afspelen waar wij geen weet van hebben.
Praten en troosten in het enige middel.
Huilen levert ook op dat je moe wordt en gelukkig viel hij voor een uurtje in slaap.
Na z’n slaap ging dit nog even door.
Na wat korte spelletjes kwam zijn avond eten.
Dit wilde hij niet op de plek hebben waar wij met hem speelde.
één van de verzorgsters bracht ons naar de ruimte waar hij met z’n vriendjes kon eten.
Daar nam hij naar wat nee schudden toch wat eten van ons aan.
Wat er toen gebeurden was zo gaaf.
Alle kinderen kwamen naar ons toe en gaven high fives en noemde ons allemaal papa en mama.
Het leek wel dat Luca toen een signaal kreeg van ho eens even. Dit zijn mijn papa en mama.
we kregen van hem een glimlach, gaf ons eveneens high fives en lachte met z’n vriendjes.
Hij riep opeens PAPA. Z’n mooi moment.
We zijn hierna naar buiten gelopen en Luca omhelsde ons keer op keer. Dan weer mama en dan weer papa.
high fives geven, voetballen, met de auto’s spelen die we meegenomen hadden.
Luca kwam bij ons liggen en het was relax.
Om 18:45 zijn we Luca naar z’n slaapplek gaan brengen. Hij huppelde en zwaaide ons uit.
Mooie afsluiting zo van de dag.
papa en mama zitten met de benen in de lucht.
Morgen nog één wen dag en dan op naar Donderdag waar z’n afscheidsfeest wordt gegeven.
Een gift is niet verplicht maar we sponsoren dit uiteraard met een beetje extra’s zodat ze wat kleding voor de kinderen kunnen kopen.
kleding is in het tehuis GOUD waar.
We moeten Luca zijn kleding op donderdag ook achterlaten.
Dit tehuis is zo mooi. Alles klopt. Ze zorgen goed voor al de kinderen. We waren op alles voorbereid maar de kinderen hebben het hier goed.
Helaas is er zonder adoptie geen toekomst en is het maar afwachten waar iedereen terecht komt.
Maar we kunnen in ieder geval zeggen tegen Luca dat de kinderen daar hun eerste levensjaren een perfect plek hebben gehad.
Ps. we hebben vandaag z’n eerste all*star schoenen gekocht.
Maat 28.
2,5 jaar oud en hij schiet de bal al met z’n binnenkant van zijn voet. Geweldig dit toch om mee te maken.
15-03-2021 – Eerst ontmoeting met onze zoon Luca
Op deze dag hebben we gemerkt heeft denk ik iedereen wel gewacht.
WE hebben Luca ontmoet.
We zouden eerst vanmorgen om 11 uur naar hem toe gaan maar in Burkina Faso werken de tijden iets anders dan wij in Nederland gewend zijn.
We werden om 14:00 opgehaald en we waren om 15:00 bij het tehuis van Luca.
Wat een ongelofelijk mooi moment was dit.
Het tehuis was zo schoon en alle kinderen hebben het hier goed.
We vinden dit fijn om later aan Luca te kunnen meegeven.
Na wat ontmoetingen met de mensen van het tehuis was het dan rond 15:30 het moment.
We zaten in een kamertje met na ons gevoel de directeur waarna Luca de ruimte werkt ingebracht.
Wat een moment was dit. Hij werd gelijk op schoot gezet.
Dat moment is niet te beschrijven, wat een gevoel was dat. Zolang naar toegeleefd en opeens is onze Luca daar.
Ze hebben ons vandaag zo goed geholpen in het tehuis.
We mochten Luca eten geven, was even wennen voor hem maar accepteerde hij snel.
Alle kinderen van het tehuis hingen voor de ramen en elk kind riep Papa en Mama.
Het leek wel dat iedereen er op voorbereid was. Was een heel mooi moment.
Van het tehuis vroegen ze of we buiten de ruimte konden gaan staan omdat het tehuis ongeveer niet meer te houden was.
Luca voelde dat hij verder weg ging bij zijn vriendje waar hij 2,5 jaar bij geleefd heeft.
Dit was erg spannend voor hem en emotioneel.
Met wat hulp begon Luca ons te accepteren en hebben we met hem gespeelt.
Drinken accepteerde hij van ons en met een bal spelen vond hij leuk.
Dit was het eerste lachje die we van Luca zagen.
Morgen gaan we een gehele dag naar hem toe om nog meer te wennen met elkaar.
Dit doen we woensdag ook en mag hij donderdag na dat er een feestje gegeven wordt met al zijn vriendjes en vriendinnetjes met ons mee naar zijn nieuwe toekomst.
We zijn vanavond lekker thuis waar we met verschillende families en vrienden deze ervaring hebben gedeeld.
Morgen gaan we weer naar onze kleine Luca waarvan we vandaag van hem hebben mogen genieten.
We hielden al een jaar van hem maar we hebben onze liefde nu mogen geven in real life.
We zijn van Burkina Faso gaan houden alleen is het straatbeeld zo anders dan wij dit allemaal beleven in Nederland.
Alles wordt op straat verkocht en ligt open en bloot te koop.
Kippen, geiten, koeien.. alles loopt gewoon langs de weg. Vis niet in ijs maar ligt gewoon tegen de 40 graden in de zon.
Laat staan verkeersregels. Die hebben ze hier helemaal niet. Moet je naar de bakker dan loop je gewoon een ontzettend drukke weg over.
Foto’s van Luca kunnen we niet delen op de site maar foto’s van het land wel.
Deze zijn weer toegevoegd
14-03-2021 – Dag 2 in Burkina Faso
Vandaag was eigenlijk wel een rustige dag.
We zijn vanmorgen rustig naar de bakker gelopen en hebben ons eerste eten op in de ochtend.
`S middags hebben we wat door onze plaats heen gelopen en zijn we wat kleine boodschappen gaan doen.
Rond 18:30 zijn we opgehaald door ons contactpersoon en zijn we naar een grote supermarkt gelopen.
Hier hebben we vast het nodige eten voor Luca en ons zelf gekocht.
Na de boodschappen hebben we voor Nederlandse begrippen iets vreemds gedaan…
We zijn uiteten geweest. Hier wordt je bij de voordeur volledig gescreend op wapens maar we mochten doorlopen..
Eten was prima en het eerste biertje in deze warmte was heerlijk.
Na het eten zijn we naar het vliegveld geweest om onze kwijtgeraakte koffer te gaan ophalen.
Dit duurde zoals we inmiddels al gewend zijn weer langer dan normaal. (2 uur wachten op een vliegveld…)
Maar de koffer is terecht. Helaas is deze wel opengebroken en missen we een tablet.
Het is gelukkig maar materiaal..
Morgen wordt een spannende dag. We worden rond half 11 opgehaald en gaan we voor het eerst Luca ontmoeten.
zo spannend.
Hoe gaat hij reageren, zal hij ons herkennen van de foto’s, herkend hij misschien de grote Elmo beer van de foto’s??
We weten het allemaal niet.
We gaan nu naar ons bedje en gaan morgen kijken wat ons brengt.
Ps. er zijn bovenaan de website weer een aantal foto’s toegevoegd.
13-03-2021 – We zijn in Burkina Faso
Vandaag was een lange dag en de stress van gisteren zat er nog in.
Via Amsterdam zijn we vanmorgen rond 09:30 vertrokken naar Parijs.
Korte vlucht waar je denk kan weinig mis gaan..
Maar we zijn een koffer kwijt. Mensen vertelde ons dat de koffer
waarschijnlijk al in het vliegtuig zit naar Burkina Faso.
Nou dan maar zonder koffer door naar het andere vliegtuig.
Voor de mensen die nog nooit op het vliegveld van Parijs zijn geweest, nou deze is mega groot.
we hebben er meer dan een uur over gedaan om bij het andere vliegtuig te komen.
Maar goed. Rond 14:30 met wat vertraging zijn we ingestapt in het vliegtuig naar Burkina Faso.
Alle Covid testen doorstaan.
Vanavond rond 19:30 zijn we geland en dan is het een raar gevoel dat je nu heel dicht bij Luca bent.
Administratief moet je ook van goede huizen komen want ze vragen met dubbele formulieren ongeveer het hemd van je lijf.
Rond 21:00 stonden we buiten. De auto waarmee we naar ons huisje gebracht werden had een lekke band op de parkeerplaats.
We hebben wel gemerkt dat er hier dan een samenleving is. Met 4 man stonden ze de auto te maken.
Je mag hier niets dragen, Alles wordt voor je gedaan.
Met de bewaking voor onze deur (2 Man) zijn we eindelijk om 22:00 aangekomen.
Nu lekker uitrusten en zien wat er morgen weer op ons pad komt.
Zal Luca al over ons dromen..
Ps. we zijn er naar een aantal uur al achter gekomen dat wij het niet zo slecht hebben in NL.
Er wordt hier tussen het voedsel geslapen. Moeder met een baby bij een verkeerlicht.
12-03-2021 – au revoir, nous allons à Luca demain (tot ziens, we gaan morgen naar Luca)
We zijn in de titel begonnen met de taal van Luca (frans)
we gaan eindelijk vertrekken.
Het goede nieuws vanmiddag ontvangen met 2 negatieve testen.
Bedankt voor al jullie lieve bemoedigen woorden, dat jullie ons meegenomen hebben in gebed of gedachten.
Morgen om half 10 zitten we dan echt in het vliegtuig.
We geloven het pas als we er ook echt in zitten maar het komt nu toch wel heel erg in de buurt.
Komende weken extra onze site in de gaten houden
11-03-2021 – Duimen jullie voor ons mee!!
Deze week hebben we opnieuw een tegenslag mogen verwerken.
We zijn beide zonder klachten positief getest.
Zonder negatieve test documenten mogen we het land niet uit zaterdag.
Morgen doen we nog 1 ultieme laatste poging en horen we s’avonds of de test positief of negatief is.
Duimen jullie morgen met ons mee.
07-03-2021 – Het is bijna zo ver
Afgelopen Vrijdag zijn we het laatste weekend in gegaan met z’n tweetjes.
Zaterdag om half 10 is het dan eindelijk zover en reizen we af naar onze kleine man.
Vreemd gevoel maar we zijn ontzettend blij.
Zaterdag zijn we begonnen met de Malaria medicijnen
Dit hele weekend bezig geweest met het huis klaar maken.
Koffers inpakken, kleding van Luca in de koffer en speelgoed ingepakt voor Luca’s zijn vriendjes waar hij 2,5 jaar mee geleefd heeft.
Volgende week maandag gaan we Luca ontmoeten. Ontzettend mooi en tegelijk een heel spannend moment.
Tot later in deze week en hou onze website vooral vanaf volgende week dagelijks in de gaten.
Ps. er zijn weer wat foto’s toegevoegd bovenaan de website.
februari 2021
26-02-2020 – Eindelijk de papieren zijn er!
Sommige datums ga je nooit meer vergeten.
Vandaag om 22:12 kwamen dan eindelijk de papieren via de e-mail binnen.
Maandag worden de papieren nog even goed beoordeeld en kunnen we als het goed is
na goedkeuring gaan beginnen met de laatste documenten.
Wat een opluchting.
We kunnen gaan beginnen aan de voorbereiding van de reis naar onze kleine Luca.
Ppff wat een week was dit…
23-02-2021 :Vertrek naar Burkina Faso verplaatst.
Gisteren avond hebben we na lang wachten de datum voor onze reis verplaatst.
Luca zou helaas nog even moeten wachten.
Besluit is zwaar gevallen omdat we zo graag naar hem toe gaan.
De datum is nog niet helemaal zeker maar we zijn weer op de site aan het aftellen.
Als we uiteindelijk de documenten mogen ontvangen vertrekken we op Zaterdag 13 maart.
Als we al met al alles bekijken is dit momenteel wel het zwaarst in het gehele traject.
We hopen deze week op goed nieuws en alles definitief te maken.
18-02-2021. Helaas: reis wordt verzet
Vandaag kwam dan toch het bericht die we zagen aankomen maar niet hoopte.
Onze reis naar Burkina Faso moeten we helaas gaan verzetten omdat we het laatste
document van de rechtbank nog niet hebben ontvangen.
Er zijn verwachtingen wanneer we het document krijgen maar, dit blijven naar ons gevoel
nog steeds ‘een’ verwachtingen.
We hopen jullie snel te kunnen melden wanneer we wel mogen afreizen.
Grote teleurstelling omdat we momenteel maar één grote wens hebben.
Luca zo snel mogelijk naar Nederland zodat we met z’n drieën verder kunnen.
Dank voor al jullie lieve berichtjes en jullie medeleven.
Stefan – Sanne & Luca …
08-02-2021
Goedemiddag,
Het was al weer even geleden dat we iets gepost hadden.
Vandaag is helaas in het nieuws bekend geworden dat de internationale adoptie voorlopig wordt stop gezet.
Voor ons houd dit gelukkig geen gevolgen omdat wij alle procedures al hebben doorlopen / afgerond.
We hebben hier vanmorgen veel contact over gehad met de stichting.
Luca is al officieel onze zoon.
Helaas zijn we nog wel steeds aan het wachten op de documenten vanuit de rechtbank die eerst in Nederland moeten
aankomen.
Mochten we deze documenten deze week niet ontvangen dan zouden we hoe het er nu naar uit ziet onze reis van 27 februari moeten gaan verzetten.
Dit zou enkele dagen tot weken vertraging kunnen opleveren.
We duimen maar dat de documenten deze week binnen komen.
Ons visum wordt aankomende vrijdag wel wel aangevraagd.
Tot snel. Stefan – Sanne & Luca
januari 2021
23-01-2021
Vanmorgen wakker worden was niet fijn. Zoals elke morgen als we wakker worden kijk ik even op mijn telefoon of er e-mail binnen is. uuuhhh reis geannuleerd. Dat kan er ook nog wel bij. Logisch in deze tijd maar de onzekerheid slaat gelijk weer toe. Via link die in de email stond gelijk maar kijken wanneer we wel kunnen afreizen naar onze kleine man. uuuhhh reis staat er gewoon nog in. Wat is dit nu weer. Nou dan maar bellen naar de vliegmaatschappij. Melding: de wachttijd bedraag meer dan een half uur. We gaan maar wachten. Nadat de telefoon eindelijk werd opgenomen wordt je emotie weer op de proef gesteld. Het was een foutieve e-mail, De vlucht komt 10 minuten later aan vanuit Nederland in Parijs. Ontzettend blij maar we weten dat dit nog lange dagen gaan worden op de weg naar 27- Februari….
16-01-2021
Weer een dag dichterbij.
Voor onze eigen veiligheid zijn we vandaag ingeënt.
thuisvaccinatie.nl is bij ons thuis geweest.
We zijn geweldig geholpen en de uitleg was TOP.
Weer een ervaring rijker.
Nu spierpijn in onze armen.
Je moet er iets voor over hebben 🙂
15-01-2021
De tickets zijn geboekt.
We reizen officieel 27 februari naar Burkina Faso.
We kunnen onze reis gaan voorbereiden
14-01-2021
Vandaag is het afreisgesprek geweest met mijn papa & mama.
Ze komen mij op 27-02-2021 ophalen in Burkina Faso.
01-01-2021
Ik lig al in mijn bedje.
Ben nog jong en heb mijn slaapje hard nodig.
Dromen over 2021!
HAPPY 2021!
KUS LUCA
december 2020
31-12-2020
Onze laatste oud en nieuw (2020) met z’n tweetjes.
Met twee goede vrienden zoals de Lockdown heeft besloten luiden wij 2021 in.
Rare gedachten maar volgend jaar gaat het toch echt gebeuren.
Staat wel leuk toch. Stefan – Sanne & Luca Zijlstra
24-12-2020
Vele lieve woorden hebben wij naar gisteren mogen ontvangen.
Na lang wachten en veel geduld
wordt onze grootste wens vervuld
al ben je niet uit ons geboren
toch zal jij nu bij ons horen
een zoon, nu nog zo klein
wij zijn dolgelukkig
jouw papa en mama te mogen zijn
23-12-2020
HOERA.
Lang gewacht maar vandaag het gerechtelijke bevel uitgesproken.
Onze advocaat heeft laten weten dat wij officieel de Papa en Mama worden van Luca.
Ongelofelijk wat een tof nieuws.
Je weet dat het een keer komt maar HET bericht net voor de kerst.
Zo blij!
Er is zelfs al een liedje voor mij gemaakt.
Wil je hem horen? luister hem dan hieronder via Youtube
Bezoekersteller: 58885
© Copyright 2021 | All Rights Reserved