Het is al weer een maand geleden dat we in Burkina Faso waren.
Vandaag precies een maand geleden ontmoeten we Luca in zijn tehuis in Burkina-Faso.
En nu zitten we achter de computer in Nederland en zijn we een gezin.
We hebben zo veel mooie reacties gekregen over ons BLOG en we krijgen van verschillende mensen te horen dat ze de verhalen missen.

De tijd is echt ongelofelijk snel gegaan.
één maand geleden hadden we zoveel indrukken.
Werden we beveiligd en werden we samen weer even met onze beide benen op de grond gezet.
Een land waar we nooit geweest waren laat staan een aantal jaar geleden nog nooit van gehoord hadden.

Met Luca gaat het ontzettend goed. Al weer 22 dagen in Nederland.
In de tijd van onze adoptie procedure hebben we zoveel geleerd en zijn we getraind op wat komen zal.
Je kind kan eenkennig zijn, kan eten weigeren, kan boze buien krijgen enzovoort.
Tot op heden hebben we dit allemaal gelukkig nog niet meegemaakt.
Het gaat zo goed. Het lijkt wel dat Luca al jaren bij ons is en hij accepteert ons volledig.
Zo af en toe gaan we even naar familie toe met hem en gaat gewoon goed.
Hij weet precies wat we bedoelen als we weer naar huis gaan.

Bij ons thuis ontvangen we nog geen visite en dat gaan we voorlopig nog even zo houden.
Het is voor hem een veilig gevoel en hij weet dat hij in ons huis is.

Een aantal weken geleden wat het op woensdag prachtig weer.
We zijn toen met hem naar het strand geweest.
Hij vond het geweldig. Spelen met zand had hij nog nooit gedaan.
Waar wij het naar 2 uur wel zat zijn met zand spelen bleef hij maar doorgaan.

Alles wat voor hem nieuw is kijkt hij met aandacht naar.
Soms verbaast het ons wel eens dat je een kind van 2,5 jaar oud ben maar je hebt het nog nooit meegemaakt of gezien.

Slapen doet Luca van ’s avonds 19:30 tot de ander morgen minimaal 08:30.
Het schijnt dat je hier als ouders ontzettend blij en dankbaar voor moet wezen 🙂

Luca heeft met Sanne d’r babyshower een loopfiets gehad.
Echt mooi om te zien, een klein manneke met korte beentjes op z’n fiets.
En het mooiste is dan z’n glimlach.
Z’n glimlach elke dag maakt ons echt gelukkig en we zijn zo ontzettend blij dat wij deze mooie stap in de adoptie wereld hebben mogen maken.

Denken wij nog veel terug aan het begin.
Absoluut. Het waren ook moeilijke tijden.
Van onze 3 eigen kindjes waar we op onze manier het verdriet van hebben verwerkt tot alle emoties en tegenslagen in de adoptie tijd.
Geduld dat wil ik iedereen meegeven die ook in dit traject zou willen beginnen.
Heel heel veel geduld hebben.

Burkina-Faso missen wij ontzettend.
Het leven daar is anders en primitief maar zouden wij morgen voor een maand terug mogen dan pakken we onze koffers direct.
Van het hectische leven hier in Nederland (waar we overigens wel ontzettend dankbaar voor zijn om hier te mogen leven) naar het rustige leven in Burkina-Faso.

Mochten jullie Luca in de toekomst ontmoeten dan zouden jullie één ding met ons delen.
Het is z’n mooi ventje. (Hij lijkt 100% op z’n vader)