1 maand geleden landen we samen met Luca op schiphol.
Het moment dat we uit het vliegtuig stapte op Nederlandse bodem en dat we onze naast familie en vrienden weer zagen vergeten wij nooit meer.
Iedereen keek uit naar zijn komst.
Jaren naar uitgekeken en toen waren we terug met z’n drietjes.
Prachtig moment.

We zitten nog steeds in een soort bubbel.
Elke dag is het genieten en maken we nieuwe dingen mee met Luca.
In de vorige blogs hadden we al verteld dat het buiten gewoon goed gaat met Luca.
Vandaag ging hij om half 8 naar bed en om kwart voor 8 slaapt hij.
Luca loopt veel momenten met een smile op zijn gezicht.
We zien dat hij geniet hier.
Soms zie je hem denken als hij naar foto’s kijken en weten we niet wat er in z’n hoofdje om gaat.
We geven hem elke dag onze liefde en zorgen dat we er voor hem zijn.

Vorige week zijn we met de fiets naar opa en oma geweest.
Hij zat heerlijk achterop en alle woordjes die we hem noemen probeert hij dan na te praten.
En geluid van een poes kan hij ook al goed en horen we dan ook veel 🙂
(alleen jammer voor hem dat papa niet van deze 4 voeters houd…)

Vorige week heeft Luca zijn check gehad in het ziekenhuis.
De eerste uitslagen waren goed.
De arts gaf ook aan dat hij er goed uit ziet en dat hij overal goed op reageert.
De hele kamer van de dokter werd onderzocht en Luca wilde met alle aandacht weten hoe een wegschaal werkte

Eerder gaf ik al aan dat ik meer zou gaan vertellen over onze adoptie procedure:
Bijna 8 jaar geleden besloten wij om voor adoptie te gaan.
Het moment van besluit kwam toen in Bangladesh de kleding fabriek in storten en waar wij tegen elkaar zeiden hier zijn een heel hoop kinderen die in één klap geen ouders meer hebben.
Onze visie was toen om te adopteren uit Bangladesh. Dit is het zoals jullie allemaal weten niet gebeurd. Mede doordat Bangladesh bijna niet aan adoptie doet en we hadden ingeschreven bij wereldkinderen.nl waarbij Bangladesh geen keuze land was.
Burkina-Faso heeft ook z’n verhaal maar vertel ik op een later moment.
Na de gedachten van Bangladesh en onze kinderwens hebben we ons ingeschreven bij adoptie.nl
Na het inschrijven is de regel dat je hier een jaar over na denkt of je dit echt wil voordat de vervolg stappen gezet kunnen worden.
Eigenlijk gebeurd er in dat jaar dus weinig en kan je alleen maar dromen over wat er gaat komen.
Je lees veel op internet en dan maak je ook de fout dat je denk dat je snel ouders kan worden van een adoptie kindje.
Hier vergis je je dus heel erg in want dat is pas het begin.
Om het blog niet steeds te groot te maken vertel ik elke keer weer een stukje als er een nieuwe blog komt.

Voor nu geniet van jullie weekend en tot snel