De dag begon zoals we inmiddels al gewend zijn met een uitloop van de tijd.
We zijn om 08:00 begonnen met het berichten van de Taxi waar hij naar toe moest komen.
Om 10:15 kregen we het bericht naar veel whatsapp verkeer dat hij het te druk heeft en niet kan komen.
Overschakelen op plan B zeggen ze dan toch wel eens.
Tuurlijk gaat er weer even door je hoofd dat we om 10:00 bij Luca hadden moeten wezen.
Hoe gaan we er überhaupt komen.
Met wat verschuiven van zijn werk kwam daar al toeterend onze contactpersoon aangereden.
Deze man heeft ons al zo veel geholpen.

Een uurtje later dan gepland stonden we dan bij onze kleine man.
Het contact begon goed maar daarna werd dit omgezet in veel huilen.
Begrijpelijk, er moet toch zoveel door z’n hoofd afspelen waar wij geen weet van hebben.
Praten en troosten in het enige middel.
Huilen levert ook op dat je moe wordt en gelukkig viel hij voor een uurtje in slaap.
Na z’n slaap ging dit nog even door.
Na wat korte spelletjes kwam zijn avond eten.
Dit wilde hij niet op de plek hebben waar wij met hem speelde.
één van de verzorgsters bracht ons naar de ruimte waar hij met z’n vriendjes kon eten.
Daar nam hij naar wat nee schudden toch wat eten van ons aan.
Wat er toen gebeurden was zo gaaf.
Alle kinderen kwamen naar ons toe en gaven high fives en noemde ons allemaal papa en mama.
Het leek wel dat Luca toen een signaal kreeg van ho eens even. Dit zijn mijn papa en mama.
we kregen van hem een glimlach, gaf ons eveneens high fives en lachte met z’n vriendjes.
Hij riep opeens PAPA. Z’n mooi moment.

We zijn hierna naar buiten gelopen en Luca omhelsde ons keer op keer. Dan weer mama en dan weer papa.
high fives geven, voetballen, met de auto’s spelen die we meegenomen hadden.
Luca kwam bij ons liggen en het was relax.
Om 18:45 zijn we Luca naar z’n slaapplek gaan brengen. Hij huppelde en zwaaide ons uit.
Mooie afsluiting zo van de dag.

papa en mama zitten met de benen in de lucht.
Morgen nog één wen dag en dan op naar Donderdag waar z’n afscheidsfeest wordt gegeven.
Een gift is niet verplicht maar we sponsoren dit uiteraard met een beetje extra’s zodat ze wat kleding voor de kinderen kunnen kopen.
kleding is in het tehuis GOUD waar.
We moeten Luca zijn kleding op donderdag ook achterlaten.

Dit tehuis is zo mooi. Alles klopt. Ze zorgen goed voor al de kinderen. We waren op alles voorbereid maar de kinderen hebben het hier goed.
Helaas is er zonder adoptie geen toekomst en is het maar afwachten waar iedereen terecht komt.
Maar we kunnen in ieder geval zeggen tegen Luca dat de kinderen daar hun eerste levensjaren een perfect plek hebben gehad.

Ps. we hebben vandaag z’n eerste all*star schoenen gekocht.
Maat 28.
2,5 jaar oud en hij schiet de bal al met z’n binnenkant van zijn voet. Geweldig dit toch om mee te maken.