Een week geleden kwamen we op de plek aan waar we een aantal jaar geleden niet eens van het bestaan afwisten.
Het land van onze Luca, Burkina Faso.
Eigenlijk gaat alles goed met ons.
Ik heb al eerder geschreven dat Burkina-Faso een mooi land is en wat ons aan het denken heeft gezet.
In Nederland maken we ons druk om heel veel zaken. Hier in Burkina-Faso vindt je het niet eens erg als de stoom uit valt.
Vandaag is dat z’n 10 keer gebeurd.
Je maakt eten en wat overblijft brengen we bij onze bewaker.
We geven hem drinken of eten, hij is overal zo dankbaar voor.

Vandaag hebben we gekozen om thuis te blijven.
De afgelopen dagen was zo vermoeiend. We kunnen wel zeggen dat we er even doorheen zaten.
Even lekker met Luca bezig zijn en niets anders.
Luca is alles aan het uitproberen, is op onderzoek uit en zijn schoenen wilt hij niet uit doen.
Dan maar met schoenen en al naar bed. Het manneke is zo blij met z’n blauwe nieuwe schoenen.

Hij trekt momenteel veel naar z’n moeder toe. De hele dag hoor je mama , mama , mama.
Kijk papa even niet of ben ik gewoon even aan het genieten van het heerlijke weer dan hoor je opeens papa.

De opvoeding van papa is ook begonnen, Samen op de foto met een Feyenoord shirt 🙂
De eerste liedjes hebben hier al door het huis geklonken.

Vanmorgen hebben we ook nog even met de Oma van Sanne die in mei 90 jaar wordt video gebeld.
We wilde de overgroot oma ook even laten meegenieten van de momenten die we hier hebben.
Helaas heeft de laatste Oma van Stefan dit moment niet meer kunnen mee maken.
Covid heeft ze niet overleefd. Gelukkig heeft ze nog wel een foto gezien van Luca en heeft ze hopelijk ook dit kleinkind in gedachten mee kunnen nemen.

Dat al het papier werk bijna is afgerond is wel fijn.
We zijn de mensen van Stichting Wereldkinderen hier zo dankbaar voor.
Maandag of dinsdag hopen we het laatste document te ontvangen en dan begint onze reis waar we zo lang mee bezig zijn geweest weer terug naar Nederland.

De taxi voor de Covid test voor maandag is geregeld. We moeten voor onze terug reis twee testen ondergaan. Maandag 1 en dinsdag 1.

We hebben aan ons contactpersoon gevraagd of hij morgen nog wat plekken wilt laten zien van Burkina-Faso zodat we wat foto’s kunnen maken.
We vinden dit heel belangrijk omdat we als Luca wat groter is hem alles kunnen laten zien van deze reis.
De filmpjes van gisteren van het tehuis zijn al waardevol geweest. Vandaag heeft hij daar met alle aandacht na gekeken.
Wat er dan door het bolletje heen gaat weten we niet. Hij ziet z’n vriendjes, z’n verzorgers. Het enige wat we zien is een glimlach op z’n gezicht.

Vanavond heb ik weer wat foto’s bovenaan de site erbij geplaats.

Sanne en Stefan hebben het al zo vaak afgevraagd tijdens ons verblijf waarom er zoveel commotie is rondom adoptie in Nederland.
Nederland moet de boel altijd zo abrupt stopzetten waarom de goede hier onder moet lijden.
Wij blijven actief in adoptie land. Hoe: daar moeten we samen nog goed over nadenken. Eerst maar weer eens veilig in Nederland aankomen.