Vandaag was voor Papa en Mama een spannende dag maar ook voor Luca.
Een groot vliegtuig in en niet weten wat onze zoon gaat doen.
Praten is nog wat lastig maar begrijpen doet hij ons al wel.

Gisteren avond zijn we om 20:45 opgehaald door ons contactpersoon voor de laatste keer (voorlopig).
Hij heeft ons naar het vliegveld gereden en heeft ons echt gered met alle documenten.
De heen weg moesten we een hele administratie invullen de terugreis was dit nog 3 keer zo veel.
Alle gegevens moesten ze hebben van ons.
12 documenten invullen en hij heeft ons tot het laatste document geholpen.
kan maar één ding zeggen, GEWELDIG PERSOON.
Hij liep mee om de koffers af te geven en tot slot tot de douane, vanaf hier moesten we het zelf doen.
We hebben afscheid van elkaar genomen en hopelijk gaan we elkaar nog eens zien.

Door de douane dachten we, we hebben het wel gehad.
Maar nee, alle documenten werden nogmaals gecontroleerd.
handbagage open ter controle en door naar de volgende poort.
Hier moesten weer alle handbagage open maken en nogmaals een controle..
Het leuke was hier wel dat we voor Luca een Schaap koffer bij ons hadden, Wat zouden ze daar bij de douane gedacht hebben… 😀
Uiteindelijk door alle screening heen maar was de tijd inmiddels al 23:15
Moet je nagaan dat we om 21:15 op het vliegveld waren en door alle controles ben je gewoon 2 uur verder.

We hoefde hierdoor maar heel kort te wachten zodat we naar ons vliegtuig gebracht werden.
Rond 23:50 zaten we met Luca in het vliegtuig en heb ik me als Papa afgevraagd, neeee hoe gaan we dit de hele route doen.
Luca zat op 3 beeldschermen tegelijk te rammen en zag allemaal bewegende films aanstaan.
Om 00:30 ging het vliegtuig de lucht in en kwam ik er al snel achter dat ik me om Luca niet druk hoefde te maken.
HIJ SLIEP 🙂 Tot aan Parijs heeft hij geslapen.

We landen om 06:00 Nederlandse tijd in Parijs en hebben toen ongeveer 45 minuten erover gedaan om van het ene vliegtuig naar het andere te lopen incl. paspoort en handbagage controle.
Om 10:00 gingen we de lucht in naar 020 en landen we daar rond 11:00

Bij het uitstappen werden we gelijk op onze nek gezeten voor de Covid controle.
De uitslag van gisteren was negatief maar het zaten de mensen van de GGD toch niet lekker.
Papieren klopte toch niet helemaal.
Ik (stefan) heb uitgelegd dat er in Burkina-Faso eigenlijk geen sneltesten bestaan.
Heb aangegeven dat ze naar de PCR test moesten kijken.
Na veel overleg (ze wilde ons zelf apart naar buiten brengen) mochten we toch alleen naar de uitgang lopen.
Had ze uiteraard wel verteld dat we van een adoptie procedure afkwamen en dat er een aantal familie en vrienden op dit grote moment waren aan het wachten.
Mede hierdoor denk ik dat we een keer geluk hadden in het gehele proces en dat ze ons lieten gaan.
Over al het Covid kan ik momenteel ook wel een boek schrijven….

Nadat we alles gepakt hadden qua koffers en Luca een schone broek gegeven hadden zijn we naar de uitgang gelopen.
Deze momenten ga je ook nooit meer vergeten.
Familie en vrienden stonden er om Luca voor het eerst te ontmoeten.
Luca zijn we de afgelopen dagen als heel makkelijk gaan ervaren.
Hij maakt snel contact, glimlacht maar houd zijn Papa en Mama goed in de gaten.
We waren ontzettend blij om onze ouders, familie, neefjes, nichtjes en vrienden te zien.
Het waren maar 10 dagen maar Burkina-Faso heeft een indruk op ons gemaakt.

Wel heb ik (Stefan) mij tijdens de reis wel een keer schuldig gevoelt.
Ik weet dat we een heel mooi kind een toekomst gaan geven maar we hebben hem ook uit zijn Land gehaald.
Luca blijft altijd Burkinabe en wij hebben hiervan een klein stukje in ons hart mogen sluiten.

Bij aankomst in ons huis ging Luca gelijk met alle speelgoed spelen.
Danste om de geluidjes die in zijn speelgoed zat.
Ging met de loopfiets rondjes rijden.
Luca heeft het naar zijn zin en is na ons gevoel gelukkig.
We laten hem af en toe de filmpjes zien van het tehuis en dan glimlacht hij maar daarna gaat hij toch weer snel naar zijn speelgoed toe.

Eten krijgen we bij Luca nog geen hoogte van.
Elk kind eet volgens mij gebak, die van ons niet
Elk kind eet volgens mij patat, die van ons niet
Wel hebben we in Burkina-Faso uitgevonden dat hij noedels lekker vindt. Dit hebben we dan ook op voorraad liggen zodat hij in ieder geval zijn eten binnen krijgt.

Dit blog schijf ik momenteel vanuit m’n bed.
papa en mama zijn moe. Een nachtje niet geslapen hakt erin.
Veel indrukken gehad maar wij smelten bij ons Luca. Hij ligt nu in z’n nieuwe grote bed huisje.
Was even eng maar door rustig bij hem te gaan zitten als ouders en met hem te praten ging hij toch opeens liggen.
Dit is dan echt z’n moment dat je als papa en mama moet slikken omdat we weten dat we de reis hebben voltooid.
Onze Luca is in Nederland en onze wens om voor een kind te gaan zorgen en hem een toekomst te kunnen geven hebben we hiermee in gang gezet.

Ik ga dit Blog nog uitgebreid gebruiken om te vertellen hoe wij tot adopteren zijn gekomen en welke obstakels dit in de lange route heeft meegegeven.
één ding moet je met adoptie niet vergeten. Blijf genieten van het leven, blijf volhouden en probeer je als man en vrouw in de route niet uit het oog te verliezen.
Sanne en ik hebben dit allemaal doorgemaakt en overleefd. We kunnen wel zeggen dat we toch wel trots mogen wezen op elkaar en als kers verse ouders nu door mogen gaan.

Bonsoir

Ps. Luca zijn geboorte kaartjes zijn vandaag binnen gekomen. Ze zijn echt super mooi geworden. De komende dagen gaan deze de post op.

De tekst die op de kaart staat willen we vast delen met jullie.

Une fois si loin mais maintenant très proche.
C’est comme dire: reste avec moi maintenant.
nous voulons vous donner de l’amour et de la fidélité.
Dire à Jésus qu’il vous aime aussi.

Eens zo ver weg maar nu heel dichtbij.
’t is net of je zegt blijf nu bij mij.
wij willen je geven liefde en trouw.
Vertellen van Jezus hij houdt ook van jou.