De tijd gaat echt ontzettend snel. Zo leef je naar de dag dat we de eerste ontmoeting hebben met Luca en zo zijn we al weer 53 dagen in Nederland.
Wij genieten als ouders intens van Luca.
Emotioneel ben ik (Stefan) eigenlijk nog niet echt geweest maar als ik nu af en toe naar het geluk van Luca kijk en zijn smile op z’n gezicht dan worden mijn oogjes zo nu en dan vochtig.
Wij zijn zo gelukkig met Luca.

Sanne zoekt af en toe nog naar haar draai thuis. Ze zorgt ontzettend goed voor Luca en hij  komt dan ook niets te kort maar haar draai in het huishouden zoekt ze nog..

Met Luca gaat alles goed. Vanaf de ontmoeting in Burkina-Faso tot nu toe hebben wij als kers verse ouders niets te klagen.
De eerste foto’s van Luca waren strakke gezichten zonder enkele lach.
De smile op z’n gezicht en de lach momenten zijn nu niet meer uit de dag weg te denken.
De eerste Nederlandse woordjes zijn geen probleem bij hem en ik als papa moet zo nu en dan uit kijken wat ik zeg..

Vandaag hebben we ons eerste interview gehad voor het nieuwe magazine van Wereldkinderen.
Twee pagina’s waar wij mochten vertellen over de adoptie van Luca in Covid tijd.
We denken nog veel terug aan de tijd in Burkina-Faso.
Waar we eerst angstig waren om er naar toe te gaan tot een land waar we naar terug verlangen.
Er zijn ook mensen die ons hebben verteld dat ze blij waren dat wij terug waren uit Burkina-Faso.
Wij hebben ons geen moment onveilig gevoel waarbij er andere waren die blij waren ons weer veilig terug te zien in Nederland.
Het artikel komt uiteraard op deze website te staan.

Over twee weken hebben we een familie weekend waarbij we voor het eerst met Luca ergens anders gaan slapen.
Zeker zin in maar voor ons ook wel spannend.
Iedereen houd van hem maar we kijken toch ook nog wel uit.
Bij iemand op schoot zitten hebben we liever nog niet en we geven ook aan als er iets gebeurd wat we liever nog niet willen.
Iedereen begrijpt dat gelukkig.

Op de geboorte kaart van Luca schreven we dat Luca eerst even moest wennen en dat we wilde video bellen als je hem wilde zien.
Na 53 dagen in Nederland is de tijd wel gekomen dat we rustig de “geboorte visite” gaan doen.
Wil je Luca ontmoeten geef ons dan een berichtje of belletje. We kunnen dan een planning maken.

In ons vorige blog schreef ik al een stukje over het begin van onze adoptie reis.
Na het inschrijven bij adoptie.nl zat naar een jaar wachten onze bedenktijd erop.
Je krijgt dan een BKA nummer toegewezen. Dit nummer kregen we op 7 april 2015.
Met dit nummer kan je dan echt gaan beginnen.
Er worden dan 5 “verplichten” informatie bijeenkomsten ingepland waarbij alles wordt uitgelegd over adoptie en wat je te wachten staan.
Je moet deze volgens anders mag je niet verder met de procedure.
Om een gevoel te geven, In april 2015 kregen we het nummer toegewezen en een jaar later van half augustus t/m half oktober hebben we de informatie bijeenkomsten gevolgd.
Ik schreef al eerder het is een proces met een lange adem.
Wij zijn in deze tijd wel al gaan zoeken naar de stichting waarbij wij ons wilde aansluiten.
In Nederland heb je verschillende stichtingen waarbij je je kan aansluiten voor een adoptie procedure.
Er waren open dagen waarbij je naar de stichting kon komen en zo kon je een gevoel krijgen bij de stichting.
Wij hebben twee stichtingen bezocht en waren er samen uit dat wij ons gingen inschrijven bij Stichting Wereldkinderen.
We hadden met de open dag een hele dag bij deze stichting rond gelopen en hebben veel informatie gekregen.
De ouders van Sanne hadden ons weggebracht in Den-Haag waarbij wij alle tijd hadden om bij de stichting rond te lopen en de ouders gingen in Scheveningen rond lopen. Wij hebben de dag toen met z’n 4tjes afgesloten op een terrasje op de boulevard om alles eens rustige te laten bezinken.
In ons volgende Blog het vervolg..