We hebben al vele kaarten, kadotjes en veel liefde mogen ontvangen na onze terug reis.
Doet ons goed en we hebben van vele mensen al gehoord dat ze uit keken naar ons Blog van de volgende dag.
Geweldig toch zo dat iedereen een beetje met ons meegereisd is.

Gek dat het al weer achter de rug is of moet ik zeggen dat het nu pas begint.
In ons huis leeft één ding nog heel erg, we missen Burkina-Faso.
Wat een geweldig land om geweest te zijn.
Zoveel mooie herinneringen  aan alles.
9 jaar een wens geweest en op 15 maart werd deze wens werkelijkheid.

De afgelopen dagen hebben we eigenlijk de meeste zaken afgerond.
Afrondgesprek met stichting wereldkinderen, Luca ingeschreven in onze gemeente, Aanmelding in ons ziekenfondspakket, morgen eerste afspraak bij de dokter voor de check van Luca.

Ideeën voor de next step zijn er al maar dan zo onze regering eerst mee moeten werken…
Mochten jullie ons en vele andere willen steunen. Laat een ondertekende petitie achter. (en stuur de link naar zoveel mogelijk bekende van jou)
https://petities.nl/petitions/wel-interlandelijke-adoptie?locale=de

Vandaag (maandag) is het al weer twee weken geleden dat we Luca hebben mogen ontmoeten in zijn tehuis,
Blijft een moment van slikken.
Alles wat we maar hadden kunnen bedenken of konden verwachten met Luca bij terug komt in Nederland is nog niet uitgekomen.
Hij hecht zich goed, eet goed, slaapt goed en slaapt zelfs al in z’n eigen bed.
Kadotjes krijgt hij verdeeld, het wordt anders wel heel erg veel.
Van lieve kaartjes, tot ballonnen in een doos.
Luca is op alles gek.

Stukje bij beetje vallen er soms puzzel stukjes in elkaar. Wat heeft Luca allemaal meegemaakt en waar wordt hij bang van.

Een gesloten deur houd hij helemaal niet van. Hij bonst hem er nog net niet uit.
Dit kunnen we linken dat hij met een gesloten deur op zijn slaapkamer zat die op slot gedaan werkt.

Vast zitten in een kinderstoel, buggy, autostoel vindt Luca helemaal niets. Dan breekt hij ons huisje ongeveer af.
Zo snel mogelijk los.
Autostoel hebben we redelijk kunnen overwinnen.
We merkte dit al in het vliegtuig dat hij niet vast gezet wilde worden bij het opstijgen.
We kunnen dit aan het tehuis linken dat hij waarschijnlijk ook af en toe vast werd gezet. Zou voor hem geen leuke ervaring geweest zijn.

Eigenlijk vinden we dit allemaal leuk om uit te vinden en krijgt ons gezinnetje vanzelf zijn vorm.

Eenkennig is Luca totaal niet. Eerst even alles bekijken en dicht bij Mama blijven maar daarna komt hij los en zijn de kusjes, high fives, en de boxen ten overvloede.

We zijn dol gelukkig met de komst van deze kleine man.
De taxichauffeur berichten ons vanavond dat we “goede ouders zijn”.
Mooi om te horen van iemand uit Burkina-Faso.

Als we Luca naar bed brengen hebben we een vast stramien.
Pyama aan, tandenpoetsen, papa op de poef zitten naast zijn bed en mama bij Luca zittend in zijn bed.
We luisteren dan met z’n drietjes een slaapliedje.
Benieuwd welk liedje: Kijk helemaal onderaan op de website. We hebben hier een link naar YouTube toegevoegd.

Oja: De teller waarmee Luca deed aftellen is veranderd naar een teller de nu niet aftelt maar juist optelt zodat we zien hoelang Luca al in Nederland is.