Afgelopen twee weken zijn we heerlijk met z’n drietjes op vakantie geweest in Spanje.
Geen hotel maar een heerlijk privé huis met zwembad en alle ruimte die we ons maar konden wensen.
We hebben Luca de afgelopen weken veel over vakantie verteld en dat we met het vliegtuig weggaan.
En het belangrijkste: Ook vertellen dat we weer met z’n drietjes terug naar huis gaan.

We hebben het heerlijk gehad en Luca heeft met volle glimlach elke dag weer genoten.
Spetteren in het water. Ola roepen tegen elke Spanjaard.
Liedjes zingen met papa en mama en heerlijk genieten van het Spaanse leven.
Luca leert snel en is eigenlijk nergens bang voor.

In Spanje hebben we vrienden wonen waar we een aantal keer geweest zijn.
Ook hier is Luca in de watte gelegd.
Varen met een boot, lekker eten in de Spaanse restaurants en heerlijk genieten van het mooie weer.
In Spanje eten is 22:00 de normaalste zaak. Luca ging uiteraard mee.
Was hij moe dan ging hij lekker slapen in zijn buggy.
Wij zijn ouders die niet overal een standaard van maken. Wordt het wat later dan is dat zo.
We hadden in ons huis 5 slaapkamers waar Luca dan ook in alle rust kon slapen waar hij wilde 🙂

Vandaag terug in het vliegtuig heb ik (papa) eens goed naar onze zoon gekeken toen hij sliep. (Alle vliegtuig reizen de we gemaakt hebben slaapt Luca)
We zitten eigenlijk nog in een droom.
ruim 8 Jaar geleden begonnen aan onze reis van de adoptie en moesten we opgeven welke Special needs aandoeningen ons kind mocht hebben.
Voor degene die ons nog wat minder kennen. Wij hadden voor beste veel aandoeningen gekozen wat ons kindje mocht hebben.
We wilde een kindje die al op deze aarde was een toekomst gaan bieden. Ongeacht wat hij zal mankeren.
Als ik Luca dan vandaag in het vliegtuig ziet slapen en ik hem aankijken dan mogen wij ons dankbaar prijzen.
Een mooi mens met bijna altijd een glimlach op z’n gezicht en die eigenlijk niets mankeert. Voor ons Ongelofelijk!
Luca is nu ruim 5 maanden bij ons maar het voelt dat hij altijd al bij ons is geweest. Hij is onze zoon:!
15 maart was de dag dat we Luca ontmoeten. Dit is al weer bijna een half jaar geleden.

Vandaag precies een jaar geleden mochten wij ons 12,5 jaar huwelijk vieren in Rockanje.
Gelukkig mochten we toen een feestje geven met in totaal 100 mensen.
Die waren er dan ook.
Het was een feest om nooit te vergeten.
Uiteraard met Luca in onze gedachten en met een grote foto op de beamerschermen was hij toch al een klein beetje bij ons.
Onderaan de website is er toen ook een liedje voor Luca gezongen van “Matthijn Buwalda” nooit ver bij jou vandaan.
Hij was ver bij ons vandaan maar als we nu al het geluk van hem zien is hij echt altijd al bij ons geweest.

Binnenkort gaan we beginnen met een artikel in een krant over onze adoptie ervaring.
De tekst zou beginnen met:
Een biologische kindje hoeft voor ons niet. Adoptie is ons biologische kind.
Niet ons geluk als ouders maar ONS geluk als met z’n drietjes (en wie weet ooit met…)

We hopen dat je ons stuk weer met veel plezier gelezen heb.
Tot snel maar weer.

ps. Er staan een aantal leuke vakantie foto’s bovenin de foto slider